Τα βλέπω όλα κόκκινα

Ήταν από τις καλύτερες συναυλίες που έχω πάει.
Πήγαμε από νωρίς, με το που άνοιξαν οι πόρτες κατευθείαν merchandise.
Όταν ξεκίνησε ο παρανοϊκός head of wantastiquet, ο bryant clifford meyer τον παρακολουθούσε δίπλα από τον ηχολήπτη. Τον πλησίασα και ανταλλάξαμε δύο κουβέντες. Σκέφτηκα να του ζητήσω να βγούμε μια φωτογραφία, αλλά δεν ήθελα να τον ενοχλήσω, φαινόταν πολύ προσηλωμένος σε αυτά που άκουγε.
Και όταν ξεκίνησαν... απλά ονείρωξη.


Με ένα σέτλιστ έκπληξη:

Ο φιλικότατος ηχολήπτης δέχτηκε απροβλημάτιστα το recorder μου πάνω στη κονσόλα του, οπότε bootleg εδώ.

Παίξανε λίγο, άλλο τόσο να παίζανε δε θα κουραζόμουν, αλλά όλα τα καλά τελειώνουν.
Και καθώς φεύγαμε, τον περίμενα στη πόρτα, για εκείνη τη φωτογραφία που ήθελα νωρίτερα. Όταν του τη ζήτησα, χωρίς βεντετισμούς σαν κάποιους άλλους, χαμογέλασε και πόζαρε.

Ευγενέστατος, με ευχαρίστησε που πήγαμε. Τί να του έλεγα; Ότι εγώ τον ευχαριστώ καθημερινά για τις μουσικάρες που μου χάρισε με red sparowes, isis, windmills by the ocean;
Τον ευχαριστώ ξανά.
:red sparowes - the soundless dawn came alive as cities began to mark the horizon (thessaloniki, greece [10.11.03])