Ματαιότης ματαιοτήτων...

Κι εκεί που περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος, ελπίζεις δηλαδή ότι ο νέος κόσμος θα έχει άλλα μυαλά, ότι ρε παιδί μου μαζί με τους γέρους θα ψοφήσει και η βλακεία, το μίσος, η επικίνδυνη άγνοια, ο φόβος του "άλλου", του "διαφορετικού", έρχεται σε έξαλλη κατάσταση μια θεία ετών 35 στο μαγαζί και ζητάει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα γιατί το μούλικο της, ένας εκκολαπτόμενος χριστιανοταλιμπάν, έπιασε το σκύλο ενός πούστη. Και πρέπει να πλύνει τα χέρια του, μη τυχόν και κολλήσει πουστιά. Εύχομαι το μικρό να παίζει τους πούτσους όπως ο Γιώργος Μάγκας το κλαρίνο όταν μεγαλώσει, και η "θεία" να αναρωτιέται μια ζωή αν έφταιγε που δεν άλειψε τον μικρό με betadine και αγιασμό πέρα από το πλύσιμο.
:the jesus lizard - mistletoe (show)

(κυρίως) 2l8, κι άλλα...

Blogs και μαλακίες... Στάτους απντέιτς και τουίτς ρε μουνιά. Σοβαρά τώρα, αρχίζω να θαυμάζω την επιμονή κάποιων να γράφουν έστω και σε εβδομαδιαία βάση σε μπλογκς. Θέλω να πω, αν δεν έχεις ένα μπλογκ τύπου τρωκτικό και παρεμφερείς μαλακίες -και καλά ειδησεογραφικό- ή κάποιο θεματικό -μουσική, μπάλα, μπρόκολα- είσαι καταδικασμένος να γράφεις για 5-10 φίλους. Και όταν με αυτούς τους 5-10 βρίσκεστε και σε facebook, twitter, google+, ακόμα και στο αραχνιασμένο myspace, τότε ποιος θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει και το μπλογκ; Έτσι και το δικό μου, από εκεί που έγραφα το μακρύ και το κοντό μου, έγινε με τον καιρό το μέρος που ανεβάζω τα bootlegs που γράφω. Μου τη δίνει λίγο αυτό, αλλά...

Και αφού τελείωσα με τα άλλα, πάμε στους 2l8. Καιρό ήθελα να το ανεβάσω αυτό, αλλά βλέπε παραπάνω. Ο Κώστας με τον Μπάμπη τον πιανίστα του στο the residents, ένα βράδυ του απρίλη:

Πολύ καλά περάσαμε, με καινούριο υλικό από αυτό που όπως φαίνεται διαμορφώνεται στο ελληνόφωνο album των 2l8. Ενέργεια και διάθεση και από τους δύο, όπως θα ακούσετε αν πατήσετε εδώ για να κατεβάσετε το bootleg. Θα είχα και φωτογραφίες, αλλά το κινητό μου αποφάσισε ότι δε του αρέσει η κάρτα μνήμης που του είχα βάλει.

Το Κ.Ι.Φ.Α. Δράμας είχε συναυλία ενίσχυσης χθες, με καλεσμένους τους need space, jane doe, monovine και 2l8. Όταν έφτασα στις 9 και κάτι, άκουγα τη μπότα στο γνωστό σε gig-goers "του-του-του" του sound-check. Κόσμος αρκετός, αλλά σκορπισμένος παντού εκτός από μπροστά από τη σκηνή. Γνωρίζοντας ότι η συναυλία θα έπρεπε να τελειώσει μέχρι τις 12:30, μου φάνηκε λίγο δυσοίωνο αυτό. Κόβοντας μια βόλτα να βρω γνωστούς και φίλους, είχαμε περάσει από το του-του, στη κανονική εμφάνιση των need space, τους οποίους πρέπει να ομολογήσω πως δε παρακολούθησα, μιας και είχα βρει τους γνωστούς και τους φίλους και σαχλαμάριζα. Με γρήγορες κινήσεις βγήκαν οι jane doe, που σε ένα κουτσουρεμένο σετ παίξανε αψεγάδιαστα τα γνωστά τους κομμάτια, και κάποια καινούρια που ακούστηκαν πολύ ωραία. Ευχάριστο το ότι έχουν ήδη νέο υλικό, περιμένουμε δίσκο σύντομα.















Τράμπα θέσεων, και οι 2l8 στη σκηνή. Στην πιο κάζουαλ εμφάνιση που έχω δει εγώ τουλάχιστον, με τα μισά τραγούδια από το new battles, και τα άλλα μισά καινούρια, έφεραν λίγο πιο κοντά στη σκηνή τον κόσμο, και του χάρισαν μια όμορφη ώρα. 

Στις 12:15 πήραν θέσεις οι monovine, για το πιο σύντομο live της ζωής τους. Πολλή ενέργεια και γεμάτος ήχος από μόνο μια κιθάρα και ντραμς.

Οβερόλ, ήταν πολύ όμορφη βραδιά, ο χώρος είναι πανέμορφος, ο κόσμος δε βοήθησε με την στατικότητα του, αλλά χου κέρζ, μια χαρά πέρασα.

Αυτά τα ολίγα, αντίλ νεξτ τάιμ...

Άλεξ και Κεϊτόνι, να σας ζήσουν!

:a place to bury strangers - raiser (raiser/easy life)

MONO from Japan.

Χαζολογοπαίγνιο... Mono from Japan, μόνο from Japan...
3 χρόνια από την τελευταία φορά που μας επισκέφτηκαν, με ενα καινούριο δίσκο, και το setlist.fm έλεγε ότι για άλλη μια φορά δε θα άκουγα το lost snow. Το κακό είναι ότι έλεγε ότι θα άκουγα ακριβώς ότι άκουσα την προηγούμενη φορά, μείον τα παλιά, συν 3 καινούρια...

Συμβαίνει τώρα: Ξεχασμένοι κκε-δες κάνουν μίνι πορεία απέναντι από το σπίτι μου με συνθήματα πιο σκουριασμένα και από τα μυαλά της παπαρήγα... γραφικοί μια ζωή ρε πούστη, κρίμα είχε και νέα παιδιά ανάμεσα τους.

Και μετά το έκτακτο, συνεχίζω. Λίγο σπάστηκα όταν είδα το setlist που δουλεύουν σε αυτή την περιοδεία, για ένα δίσκο όχι και τόσο ωραίο. Εγώ τους mono τους αγάπησα με το one step more and you die, και τους αποθέωσα με το walking cloud and deep red sky, flag fluttered and the sun shined. Η στροφή τους τελευταία σε "μολ σιμφονι, αι εμ ιντλεστιντ ιν σιμφονι" που λέει και ο taka, δε με αγγίζει τόσο. Όμορφες δουλειές βγάζουν, αλλά όσο πάει τόσο χάνεται το ροκ από την post-rock εξίσωση τους. Παρόλα αυτά, κατέβηκα στο 8ball τσικνοπέμπτη, με τους δρόμους να είναι πίτα από αμάξια, κόσμο, και τσίκνα. Πολύ τσίκνα.

Και καλά έκανα τελικά, γιατί αν και άκουσα μόνο 8 κομμάτια και μόνο από τους 2 τελευταίους, ήταν εξαιρετικοί. Και δείχνανε να απολαμβάνουν πραγματικά αυτό που κάνουν. Πράγμα που τους καθιστά ειλικρινείς στα μάτια μου. Γιατί στο you are there μου είχε φανεί λίγο ζορισμένη αυτή η μετάβαση του ήχου τους. Αλλά τελικά μάλλον τη βρίσκουν πράγματι με "μολ σιμφονι". Και κατάφεραν να ηρεμήσουν με τη μουσική τους τους όποιους ξέφρενους καρναβαλιστές βρέθηκαν ανάμεσα μας, και η μουρμούρα από το κοινό ήταν ελάχιστη. Χάσανε όσοι δεν ήρθανε.

Με το τελείωμα πήγα να πώ μια κουβέντα με τον taka, τσίμπησα και μια πένα (pick) ενώ αυτός ήθελε να βγούμε μια φωτογραφία (pic)...

 

Και το bootleg παραδοσιακά εδώ.

:silence

From Glasgow Scotland 2!

Ένα χρόνο δεν έγραψα τίποτα... Χμ... Τέσπα. Καλούτσικος ήταν, ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες είχε, καλά λάιβ είδα, αλλά δεν τα έγραψα, χενς η έλλειψη ανάλογων ποστ. Αλλά το τελευταίο που πήγα ήταν οι the twilight sad, from glasgow scotland, οπως μας συστήθηκαν -ακριβώς όπως συστήνονται οι mogwai χρόνια τώρα, και ίσως το έκλεψαν από αυτούς στα support που τους κάνανε- και ήταν εξαιρετικοί. Εξαιρετικοί για τη μία μόλις ώρα που έπαιξαν, που όπως μου είπαν μετά το λάιβ τόση τους δόθηκε από το μαγαζί. Το μαγαζί... Γαία live, και μάλλον δεν ήθελε κόσμο σε αυτό το λάιβ, γιατί η παντελής έλλειψη promotion της συναυλίας αφήνει να εννοηθεί ότι ήθελαν ξεπέτα. Μία ώρα πριν το λάιβ μάθαμε ότι οι πόρτες ανοίγουν στις 8:30. Μιας που τίποτα δεν είναι ποτέ στην ώρα του πήγαμε κατά τις 9+, για να πετύχουμε τη μπάντα να βγαίνει από το χώρο. Πήραμε εισιτήριο -μάθαμε ότι το support θα άρχιζε στις 10 παρά και οι twilight στις 11 παρά- και μπήκαμε σε ένα άδειο μαγαζί, το οποίο κατα τις 10+ μάζεψε αισίως 60-70 άτομα, και οι grain of sense ανέβηκαν στην σκηνή και δεν κατέβηκαν μέχρι τις 11+. Καλοί πάιχτες, αλλά τα τραγούδια τους έιναι τόσο μπερδεμένα που δε σου μένει τίποτα στο τέλος. 8 τραγούδια σε 3-4 λεπτά, ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά μου φάνηκαν σαν να το ζόριζαν τόσο πολύ να αλλάξουν 8 χρόνους κάθε μισό λεπτο, και με κουρασαν. Ταπεινή άποψη, περισσοτερη συγκέντρωση στη δομή, και λιγότερες φανφάρες.

Μετά από μία ώρα grain of sense, σειρά για τους the twilight sad, τους οποίους ακολουθώ και λατρεύω από την αρχή τους. Εκπληκτικοί ήχοι, εκπληκτικοί στίχοι, και μια σκωτσέζικη προφορά που κάνει τον Sean Connery να κοκκινίζει κάθε φορά που δηλώνει σκωτσέζος. Λάιβ ήταν πολύ καλοί, αν και ο ήχος δεν βοήθησε, ειδικά στα φωνητικά που όταν κατέβαζαν τόνους χανόντουσαν. Μοίρασαν ικανοποιητικά παλιό και νέο υλικό στη μία ώρα που τους δόθηκε, η οποία δυστυχώς δεν ήταν αρκετή για να νιώσεις χορτασμένος απο τη μουσική τους. Το setlist:

Και το bootleg εδώ.

Γενικό συμπέρασμα, είναι κρίμα μια τέτοια νέα μπάντα να την βλεπουμε στα ντουζένια της 100 νοματαίοι, για μία ώρα με κακό ήχο, και την ίδια στιγμή κάτι λάκηδες που απολαμβάνουν το hipster-ο hype τους να γεμίζουν μαγαζιά με μισό δίσκο. Αλλά πουτάνα κοινωνία.

Παρεμπιπτόντως, επειδή το rapidshare γαμιέται, τα links για τα bootlegs πλέον θα ανεβαίνουν σε dropbox. Το οποίο δε χρειάζεται να εγκαταστήσετε για να κατεβάσετε το αρχείο. Το οποίο dropbox γαμιέται γιατί εξαγόρασε το audiogalaxy και το έκλεισε. Αυτά. Αντίλ νεξτ τάιμ...
:tortoise - monica (standards)