3 χρόνια από την τελευταία φορά που μας επισκέφτηκαν, με ενα καινούριο δίσκο, και το setlist.fm έλεγε ότι για άλλη μια φορά δε θα άκουγα το lost snow. Το κακό είναι ότι έλεγε ότι θα άκουγα ακριβώς ότι άκουσα την προηγούμενη φορά, μείον τα παλιά, συν 3 καινούρια...
Συμβαίνει τώρα: Ξεχασμένοι κκε-δες κάνουν μίνι πορεία απέναντι από το σπίτι μου με συνθήματα πιο σκουριασμένα και από τα μυαλά της παπαρήγα... γραφικοί μια ζωή ρε πούστη, κρίμα είχε και νέα παιδιά ανάμεσα τους.
Και μετά το έκτακτο, συνεχίζω. Λίγο σπάστηκα όταν είδα το setlist που δουλεύουν σε αυτή την περιοδεία, για ένα δίσκο όχι και τόσο ωραίο. Εγώ τους mono τους αγάπησα με το one step more and you die, και τους αποθέωσα με το walking cloud and deep red sky, flag fluttered and the sun shined. Η στροφή τους τελευταία σε "μολ σιμφονι, αι εμ ιντλεστιντ ιν σιμφονι" που λέει και ο taka, δε με αγγίζει τόσο. Όμορφες δουλειές βγάζουν, αλλά όσο πάει τόσο χάνεται το ροκ από την post-rock εξίσωση τους. Παρόλα αυτά, κατέβηκα στο 8ball τσικνοπέμπτη, με τους δρόμους να είναι πίτα από αμάξια, κόσμο, και τσίκνα. Πολύ τσίκνα.
Και καλά έκανα τελικά, γιατί αν και άκουσα μόνο 8 κομμάτια και μόνο από τους 2 τελευταίους, ήταν εξαιρετικοί. Και δείχνανε να απολαμβάνουν πραγματικά αυτό που κάνουν. Πράγμα που τους καθιστά ειλικρινείς στα μάτια μου. Γιατί στο you are there μου είχε φανεί λίγο ζορισμένη αυτή η μετάβαση του ήχου τους. Αλλά τελικά μάλλον τη βρίσκουν πράγματι με "μολ σιμφονι". Και κατάφεραν να ηρεμήσουν με τη μουσική τους τους όποιους ξέφρενους καρναβαλιστές βρέθηκαν ανάμεσα μας, και η μουρμούρα από το κοινό ήταν ελάχιστη. Χάσανε όσοι δεν ήρθανε.
Με το τελείωμα πήγα να πώ μια κουβέντα με τον taka, τσίμπησα και μια πένα (pick) ενώ αυτός ήθελε να βγούμε μια φωτογραφία (pic)...
Και το bootleg παραδοσιακά εδώ.
:silence
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου