Όταν συνάντησα την πάτυ...

...το ίδιο συναίσθημα πρέπει να είχαν τα κοριτσάκια που συναντούσαν την πάτυ με αυτό που είχα εγώ χθες το βράδυ. Συναυλία MOGWAI. Ναι. Πως και πως την περίμενα αυτή τη μέρα.
Την αρχή κάνανε οι Γάλλοι kwoon, οι οποίοι αν και συμπαθητικοί, δεν ήταν να σκίζεις και το καλσόν σου. Άλλωστε, όλοι περίμεναν τους θεούληδες...

Οι οποίοι έσκασαν στην μάπα μας στις 10.30.

Με αυτό το σέτλιστ:

Πιο πριν είχα μιλήσει με τον ηχολήπτη τους και του είχα ζητήσει:

1. Να γράψω τη συναυλία με το recorder μου, πράγμα που αρνήθηκε -νομίζω ότι κατάλαβε ότι ήθελα να πάρω ήχο από την κονσόλα- αλλά εγώ παρ' όλα αυτά το έκανα. Εδώ το bootleg.
2. Να μου δώσει το setlist μετά το τέλος της συναυλίας, πράγμα που έκανε:

3. Να κανονίσει να συναντήσω τη μπάντα και να μου υπογράψουν το mogwai big muff π πετάλι μου.
ΧΑ!

Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιήθηκαν. Σε λεπτομέρειες τώρα, όλα κύλησαν ομαλότατα και συναρπαστικά, κάποιο τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε το 2 rights, οι εντάσεις ήταν πραγματικά εκκωφαντικές, και οι θεούληδες εξαιρετικοί. Με το τέλος της συναυλίας, υπενθύμισα στον ηχολήπτη τις χάρες που ζήτησα νωρίτερα, μου έδωσε το σέτλιστ, έβγαλε φωτογραφία το mogwai young team τατού μου, και μου είπε να περιμένω να ρωτήσει τη μπάντα αν μπορώ να πάω να τους συναντήσω backstage. Μισό τσιγάρο αργότερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Κυνηγώντας τον από πίσω στα ενδότερα του block 33 αισθανόμουν όπως είπα νωρίτερα, λες και ήμουν 8 και με πήγαιναν στην πάτυ. Με το που φτάσαμε στους θεούληδες, έμεινα μαλάκας με το πόσο χαλαροί και προσγειωμένοι είναι όλοι τους. Χειραψίες, αστειάκια, σχόλια, όλα με χαμόγελα και ευγένεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Εγώ ήμουν και λίγο (πολύ) σκαλωμένος, και πιθανότατα να τους φάνηκα καθυστερημένος, αλλά δε με νοιάζει. Ήμουν backstage με τους mogwai. Καλά που ήταν ψύχραιμη η Νίκη, και υπέγραψαν το πεταλάκι, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μόνο τον Martin δε γνώρισα, γιατί μάζευε τα ντραμς του. Ο εξαιρετικός ηχολήπτης μας έβγαλε και φωτό:

Αριστερά προς δεξιά: Εγώ, Stuart, Barry, Dominic, Νίκη.
Εντάξει, είμαι εγώ χοντρός, αλλά ο Stuart είναι μια σταλιά, δε θέλω κακεντρεχή σχόλια.
Και μετά τη φωτό έσκασε μύτη και ο John, που ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μας αποφύγει για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι του, ήρθε και μου είπε: Hello, i'm John. Σώπα. Λες και δε σε έχω δει χιλιάδες φορές σε βιντεάκια, φωτό, λες και δε σε προσκύνησα (καλά, όχι όσο τον Stuart). Και αφού είπαμε μερικές κουβέντες ακόμα, τους ευχαρίστησα και βγήκαμε έξω.
Και ήταν σαν να είχα πάρει lsd.
Μπορεί και καλύτερα.
:silence