Η Φαίδρα ήταν ένα σκυλί που βρήκα στην εξώπορτα του σπιτιού μου τον Γενάρη του 2002. Η μάνα της της είχε γεννήσει λίγο παραπέρα από το σπίτι μου, κι αυτή ξεστράτισε μέσα στα χιόνια και βρέθηκε στην αυλή μου.
Και πως μπορούσα να αρνηθώ καταφύγιο σε αυτό το μούτρο; Με κοιτούσε και ήταν σαν να μου έλεγε "σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια".
Ε; Γινόταν να μην την πάρουμε;
Και έτσι λοιπό η Φαίδρα έγινε το σκυλί μας, μεγάλωσε, γεννοβολούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιζε, έκανε κάτι γαμάτα 360 στον αέρα από τη χαρά της όταν σε έβλεπε, και πάντα κουνούσε την ουρά της... Μια φορά, είχε μεθύσει κιόλας. Ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα την πότισαν, αλλά είχε γυρίσει σπίτι σέρνοντας το κεφάλι... Πάνω από όλα η Φαίδρα απολάμβανε να ανεβαίνει στη σκεπή από το σπιτάκι της και να λιάζεται.
Όταν πήρα τον ulver, έπαψα να της δίνω και πολύ σημασία, και αυτή άρχισε να το σκάει, να σπάει αλυσίδες και καραμπίνερ, και να κάνει τη ζωή της! Είχε βρει ένα κολπάκι και άνοιγε το καραμπίνερ κάπως.
Τώρα τελευταία δεν ήταν όπως παλιά, δεν γάβγιζε τους πάντες, δε χοροπηδούσε, και γενικά δεν φαινόταν ορεξάτη. Είχε γίνει και 10 ετών! Και μάλλον η ηλικία σε συνδυασμό με το κοντό της τρίχωμα την άφησαν παγωμένη το πρωί του σαββάτου.
Αντίο λοιπόν Φαιδρούλα, ήσουν το μακροβιότερο σκυλί που είχα. Και το πιο αστείο!
:3epkano - fireworks (hans the reluctant wolf juggler)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου