ΓΙΑΤΙ;;;
:anathema - untouchable, part 2 (weather systems)
20120312
Όποτε λέει κάποιος ανάθεμα...
... κάνω devil's horn. Lame, ξέρω, αλλά το κάνω.
Έχω προπαραγγείλει εδώ και καιρό τον καινούριο δίσκο, weather systems, αλλά σήμερα που βγήκε μια κόπια, έστω και σε χάλια ποιότητα, δεν άντεξα, την κατέβασα, και την ακούω τώρα. Άλλωστε ο δίσκος βγαίνει απρίλη... Ποιος περιμένει. Καλό ήταν για να βγουν επίσης και οι crippled black phoenix που ήταν σε rotation εδώ και μια βδομάδα.
:anathema - untouchable, part 1 (weather systems)
Έχω προπαραγγείλει εδώ και καιρό τον καινούριο δίσκο, weather systems, αλλά σήμερα που βγήκε μια κόπια, έστω και σε χάλια ποιότητα, δεν άντεξα, την κατέβασα, και την ακούω τώρα. Άλλωστε ο δίσκος βγαίνει απρίλη... Ποιος περιμένει. Καλό ήταν για να βγουν επίσης και οι crippled black phoenix που ήταν σε rotation εδώ και μια βδομάδα.
:anathema - untouchable, part 1 (weather systems)
Το χέρι μου στο χέρι σου και άλλα σιρόπια.
Και το σάββατο, ζαλισμένος ακόμα από τους cbp, πήγαμε με τη Νίκη από το block33 να δούμε your hand in mine. 2 Πράγματα περίμενα. η να παίζουμε πόλο με άλογα, ή να είναι ασφυκτικά γεμάτο. Τελικά το hype που έχει αποκτήσει η μπάντα, σε συνδυασμό με το φτηνό εισιτήριο (5€), το κάνανε το sold out. Την αρχή κάνανε οι πανασονικ τατς εντ δε γουακικι ανσαμπλ. Βασικά sonny touch and the honolulu philarmonic λεγόταν, αλλά ποιος νοιάζεται εκτός από μία που φώναξε κι άλλο όταν τελείωσαν να παίζουν κάτι τόσο αδιάφορο που λέω να σταματ...
Και οι yhim ήταν μετά απλά υπέροχοι. Οι 2 τους, με ένα εκπληκτικό visual show από πίσω, με 300 όργανα, να φτιάχνουν τις λούπες τους, που με τη σειρά τους φτιάχνανε μια μοναδική ατμόσφαιρα...
...Την οποία κατέστρεφαν διαρκώς σχεδόν όλοι, που τους είχε πιάσει μια παρλαπίπα, λες και δεν είχαν ξαναμιλήσει στη ζωή τους. Απορώ ρε πούστη, Τραβιέσαι μέχρι το block33, πληρώνεις εισιτήριο, πληρώνεις 5€ τη μπύρα, και δεν ακούς; Τί σκατά ήρθες να κάνεις; Βγες στην καφετέρια της γειτονιάς σου. Μέχρι και ένα "επίτέλους" άκουσα από ένα ραδίκι όταν είπαν τα παιδιά την καληνύχτα τους. Μπράβο πάντως σε όλη την προσπάθεια, όλα ήταν υπέροχα σε ότι αφορά του μουσικό-οπτικό κομμάτι. Ξανά σύντομα κάπου που θα τους εκτιμά και θα τους σέβεται το κοινό. Μαλακία που δε πήρα το recorder μαζί μου.
:crippled black phoenix - fantastic justice (thessaloniki, greece [09.03.12])
Και οι yhim ήταν μετά απλά υπέροχοι. Οι 2 τους, με ένα εκπληκτικό visual show από πίσω, με 300 όργανα, να φτιάχνουν τις λούπες τους, που με τη σειρά τους φτιάχνανε μια μοναδική ατμόσφαιρα...
...Την οποία κατέστρεφαν διαρκώς σχεδόν όλοι, που τους είχε πιάσει μια παρλαπίπα, λες και δεν είχαν ξαναμιλήσει στη ζωή τους. Απορώ ρε πούστη, Τραβιέσαι μέχρι το block33, πληρώνεις εισιτήριο, πληρώνεις 5€ τη μπύρα, και δεν ακούς; Τί σκατά ήρθες να κάνεις; Βγες στην καφετέρια της γειτονιάς σου. Μέχρι και ένα "επίτέλους" άκουσα από ένα ραδίκι όταν είπαν τα παιδιά την καληνύχτα τους. Μπράβο πάντως σε όλη την προσπάθεια, όλα ήταν υπέροχα σε ότι αφορά του μουσικό-οπτικό κομμάτι. Ξανά σύντομα κάπου που θα τους εκτιμά και θα τους σέβεται το κοινό. Μαλακία που δε πήρα το recorder μαζί μου.
:crippled black phoenix - fantastic justice (thessaloniki, greece [09.03.12])
Ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωωωωωωω!!!
Παίζει να ήταν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει. Και δεν είχα τέτοιες προσδοκίες. Εννοώ, ήθελα πολύ να τους δω, αλλά δε περίμενα τέτοια σφαλιάρα.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Οι crippled black phoenix στο eightball. Το οποίο eightball το γράφω τόσο συχνά τελευταία που από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι σε αυτό ως 8O. Η χαρά μεγάλη, και η ανυπομονησία έντονη. Τα νέα από την αθήνα ότι παίξανε κοντά 3 ώρες το προηγούμενο βράδυ, κάνανε την προσμονή ακόμα πιο μεγάλη.
Ξεκίνημα με τους συμπαθητικούς tuber, που αν δεν υπήρχαν τα loopers, ο κιθαρίστας τους θα έπρεπε να κάνει κωλοτούμπερ για να παίξει όλα αυτά που έπαιζε. Καλοί, με τα κλασικά ήσυχα/ δυνατά/ ήσυχα περάσματα, και με τα χτίζω, χτίζω, χτίζω... Για μισή ώρα ήταν καλοί και κούνησαν μερικά κεφάλια...
Και μετά... και μετά η μπάντα που σε λίγο θα την έχω δει πιο πολλές φορές από οποιαδήποτε άλλη χωρίς να το θέλω. Οι sleepstream. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση, και να πω στο μέλος της μπάντας, η φίλο κάποιου της μπάντας, η γκόμενα, η μπαμπά, μαμά, παππού, γιαγιά, θείο, θεία, ότι ήταν τέλος πάντων, που μου άφησε comment σε προηγούμενο ποστ επειδή τους έκραζα, να σταματήσει να διαβάζει, γιατί πάλι θα μου γράφει μαλακίες.
Λοιπόν, τα παιδιά όπως είχα πει είναι μια χαρά, και πολύ ωραία μουσική έχουν, και την αποδίδουν εξαιρετικά. Μονό που ΔΕΝ είναι για λάιβ. Είναι τόσο υποτονικοί, που δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον κανενός. Παντού πηγαδάκια είχαν σχηματιστεί, και το μπούρου μπούρου πήγαινε σύννεφο. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ήταν κάπως χαμηλά, αλλά ξαναλέω, για το σπίτι με ακουστικά είναι εξαιρετικοί. Όχι για λάιβ. Όχι.
Και φτάνουμε στην ονείρωξη. Τα νέα αλλαγής του τόσο χαρακτηριστικού για το ύφος τους τραγουδιστή προκάλεσαν μια αγωνία για το τι θα ακούγαμε. Σε αυτό συνετέλεσε και η εικόνα του νέου, που όταν τον είδα μου θύμισε πιο πολύ φλώρο θαμώνα gay bar, παρά τραγουδιστή ροκ μπάντας. Τέσπα. Και μετά άρχισαν να παίζουν.
Η υπνηλία από τους sleepstream, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου για τους cbp με έκαναν να ξεχάσω να γράφω με το recorder. Ευτυχώς μου το θύμισε ο μύξας στα μισά του πρώτου τραγουδιού.
Και τί να πρωτοπώ για τους cbp. Παίξανε τόσο όμορφα, τόσο πωρωμένα, τόσο δεμένα, που σου ρίχνανε τα σαγόνια στα πατώματα. Ο ήχος είχε κάποια θεματάκια, κυρίως με τα φωνητικά να είναι λίγο θαμμένα, και τα πλήκτρα κάπως πίσω ώρες-ώρες, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μιλάμε για το απόλυτο λάιβ, που είχε τα πάντα, μα πάνω απ' όλα έιχε αυτό που σε κάνει να θες να πιάσεις τον διπλανό σου και να τραγουδάτε εν χωρώ. Όπως και έγινε στο burnt reynolds, που κατέβηκε ο greaves στον κόσμο και έγιναν όλοι ένα κουβάρι. Μέχρι και moshpit είδαμε και stage diving.
Δεν περιγράφω άλλο, εδώ το bootleg, εδώ και το setlist:
Ένα παράπονο να εκφράσω. Βαγγέλα, που πάντα είμαστε στο μαγαζί σου, πάντα πληρώνουμε το εισιτηριάκι μας και πίνουμε το νερό που δίνεις για μπύρα χωρίς να λέμε τίποτα, όταν έχεις στο μαγαζί σου μια τέτοια συγκροτηματάρα, που παίζει ήδη 2 ώρες, και εσύ τους λες να το κόψουν για να το κάνεις το μαγαζί ντίσκο, ε, κατευθείαν γίνεσαι για τον πούτσο στα μάτια μου. Καταλαβαίνω ότι τα ραδίκια που μαζεύεις κάθε παρασκευή και κωλοχτυπιούνται σου αφήνουν λεφτά, αλλά λίγος σεβασμός και σε αυτούς που πληρώνουν εισιτήριο για να δουν μια μπάντα που φιλοξενείς.
Με το πέρας της συναυλίας ανεβήκαμε στο club του 8Ο, που θα έπαιζε μουσική ο Πάτροκλος, η Νίκη έσβησε το κεράκι της τούρτας γενεθλίων, και επιστρέψαμε σπίτι μουρμουρίζοντας:ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωω...
:crippled black phoenix - the heart of every country (thessaloniki, greece [09.03.12])
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Οι crippled black phoenix στο eightball. Το οποίο eightball το γράφω τόσο συχνά τελευταία που από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι σε αυτό ως 8O. Η χαρά μεγάλη, και η ανυπομονησία έντονη. Τα νέα από την αθήνα ότι παίξανε κοντά 3 ώρες το προηγούμενο βράδυ, κάνανε την προσμονή ακόμα πιο μεγάλη.
Ξεκίνημα με τους συμπαθητικούς tuber, που αν δεν υπήρχαν τα loopers, ο κιθαρίστας τους θα έπρεπε να κάνει κωλοτούμπερ για να παίξει όλα αυτά που έπαιζε. Καλοί, με τα κλασικά ήσυχα/ δυνατά/ ήσυχα περάσματα, και με τα χτίζω, χτίζω, χτίζω... Για μισή ώρα ήταν καλοί και κούνησαν μερικά κεφάλια...
Και μετά... και μετά η μπάντα που σε λίγο θα την έχω δει πιο πολλές φορές από οποιαδήποτε άλλη χωρίς να το θέλω. Οι sleepstream. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση, και να πω στο μέλος της μπάντας, η φίλο κάποιου της μπάντας, η γκόμενα, η μπαμπά, μαμά, παππού, γιαγιά, θείο, θεία, ότι ήταν τέλος πάντων, που μου άφησε comment σε προηγούμενο ποστ επειδή τους έκραζα, να σταματήσει να διαβάζει, γιατί πάλι θα μου γράφει μαλακίες.
Λοιπόν, τα παιδιά όπως είχα πει είναι μια χαρά, και πολύ ωραία μουσική έχουν, και την αποδίδουν εξαιρετικά. Μονό που ΔΕΝ είναι για λάιβ. Είναι τόσο υποτονικοί, που δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον κανενός. Παντού πηγαδάκια είχαν σχηματιστεί, και το μπούρου μπούρου πήγαινε σύννεφο. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ήταν κάπως χαμηλά, αλλά ξαναλέω, για το σπίτι με ακουστικά είναι εξαιρετικοί. Όχι για λάιβ. Όχι.
Και φτάνουμε στην ονείρωξη. Τα νέα αλλαγής του τόσο χαρακτηριστικού για το ύφος τους τραγουδιστή προκάλεσαν μια αγωνία για το τι θα ακούγαμε. Σε αυτό συνετέλεσε και η εικόνα του νέου, που όταν τον είδα μου θύμισε πιο πολύ φλώρο θαμώνα gay bar, παρά τραγουδιστή ροκ μπάντας. Τέσπα. Και μετά άρχισαν να παίζουν.
Η υπνηλία από τους sleepstream, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου για τους cbp με έκαναν να ξεχάσω να γράφω με το recorder. Ευτυχώς μου το θύμισε ο μύξας στα μισά του πρώτου τραγουδιού.
Και τί να πρωτοπώ για τους cbp. Παίξανε τόσο όμορφα, τόσο πωρωμένα, τόσο δεμένα, που σου ρίχνανε τα σαγόνια στα πατώματα. Ο ήχος είχε κάποια θεματάκια, κυρίως με τα φωνητικά να είναι λίγο θαμμένα, και τα πλήκτρα κάπως πίσω ώρες-ώρες, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μιλάμε για το απόλυτο λάιβ, που είχε τα πάντα, μα πάνω απ' όλα έιχε αυτό που σε κάνει να θες να πιάσεις τον διπλανό σου και να τραγουδάτε εν χωρώ. Όπως και έγινε στο burnt reynolds, που κατέβηκε ο greaves στον κόσμο και έγιναν όλοι ένα κουβάρι. Μέχρι και moshpit είδαμε και stage diving.
Δεν περιγράφω άλλο, εδώ το bootleg, εδώ και το setlist:
Με το πέρας της συναυλίας ανεβήκαμε στο club του 8Ο, που θα έπαιζε μουσική ο Πάτροκλος, η Νίκη έσβησε το κεράκι της τούρτας γενεθλίων, και επιστρέψαμε σπίτι μουρμουρίζοντας:ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωω...
:crippled black phoenix - the heart of every country (thessaloniki, greece [09.03.12])
20120206
New Battles @ eightball!
Ο σκοπός ήταν να πάω στη συναυλία των 2l8 στη Δράμα την παρασκευή, και το σάββατο να κατηφορίσω στο eightball. Μια μαλακία το πρωί της παρασκευής μου κόστισε ένα τρακάρισμα, 1500€, και την αδυναμία να πάω Δράμα, μιας που στο αμάξι του Βοζίκη θα έμπαινε ή εγώ ή ο ενισχυτής μου, που θα χρησιμοποιούσαν για να παίξουν. Προτιμήθηκε ο ενισχυτής. Νομίζω υπήρχε καλός λόγος.
Το Σάββατο λοιπόν, με τον Μύξα στο τιμόνι, κάθοδος στη Θεσ/νίκη, και αναμονή για το λάιβ.
Ευχάριστη έκπληξη! Ο ενισχυτής μου όχι μόνο χρησιμοποιήθηκε στη Δράμα το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήταν και πάνω στο τιμημένο σανίδι του eightball!!!
Άντε, κάποια στιγμή να ανέβω κι εγώ μαζί του. Μουαχαχα!
Κόσμος όχι πολύς στην αρχή, όλοι ξέραν περίπου τί ώρα θα έβγαινα οι 2l8, και σαν καλές βεντέτες δεν ήρθαν να δουν το support. Mind the trap, από τα Τρίκαλα. Καλοί. Αυτό. Κιθάρες που πότε θέλανε, πότε δε μπορούσαν, εναλλακτικά τραγουδάκια, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς και να κουράζουν όμως. Σε γενικές γραμμές ήταν μια χαρά.
Και μετά από λίγη αναμονή, οι καινούριοι 2l8 στο σανίδι. Για πότε γέμισε ξαφνικά το μαγαζί χαμπάρι δε πήρα. Λες και όλοι περίμεναν απ' έξω να τελειώσει το support. Και μετά ο χαμός. Για σχεδόν 2 ώρες οι 2l8 γάμησαν και έσπειραν, με οπλοστάσιο τα τραγούδια του new battles, που όπως και να το κάνουμε είναι πολύ πιο συναυλιακά από αυτά του he & she. Πολλά κέφια από τη μπάντα, πολλά κέφια από τον κόσμο, και νομίζω κανένας παραπονεμένος από την εμφάνιση που χαρακτηρίστηκε από πολύ καλό ήχο και εξαιρετική απόδοση των τραγουδιών, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά.
Η νέα ενσάρκωση των 2l8 είναι μια πραγματικά ΡΟΚ εκδοχή, που αφήνει χώρο στις κιθάρες, χωρίς να τον παίρνει από τα υπόλοιπα όργανα όπως παλιότερα. Σέτλιστ:
Και γενικά ήταν υπέροχα. Bootleg εδώ.
Υπέροχη στιγμή η αρχή του encore, όταν και βγήκε μόνος ο Κ. για το don't follow me.
Τελικό συμπέρασμα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικό.
Αν και ακούω τα περισσότερα τραγούδια του new battles εδω και 2 χρόνια, μερικά από αυτά από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν, αν και είχα όλο τον δίσκο έστω σε demo μορφή μήνες πριν κυκλοφορήσει, όσο έκπληξη ήταν η τελική του μορφή, άλλο τόσο ήταν η απόδοση του ζωντανά. Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν για να παίζονται ζωντανά, και γι' αυτό λειτούργησαν τόσο καλά, που άφησαν τους πάντες με ένα χαμόγελο μετά το τέλος της συναυλίας.
Άντε ξανά και γρήγορα.
:2l8 - to calm our brothers fears (eightball, thessaloniki [4.02.12])
Το Σάββατο λοιπόν, με τον Μύξα στο τιμόνι, κάθοδος στη Θεσ/νίκη, και αναμονή για το λάιβ.
Ευχάριστη έκπληξη! Ο ενισχυτής μου όχι μόνο χρησιμοποιήθηκε στη Δράμα το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήταν και πάνω στο τιμημένο σανίδι του eightball!!!
Άντε, κάποια στιγμή να ανέβω κι εγώ μαζί του. Μουαχαχα!
Κόσμος όχι πολύς στην αρχή, όλοι ξέραν περίπου τί ώρα θα έβγαινα οι 2l8, και σαν καλές βεντέτες δεν ήρθαν να δουν το support. Mind the trap, από τα Τρίκαλα. Καλοί. Αυτό. Κιθάρες που πότε θέλανε, πότε δε μπορούσαν, εναλλακτικά τραγουδάκια, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς και να κουράζουν όμως. Σε γενικές γραμμές ήταν μια χαρά.
Και μετά από λίγη αναμονή, οι καινούριοι 2l8 στο σανίδι. Για πότε γέμισε ξαφνικά το μαγαζί χαμπάρι δε πήρα. Λες και όλοι περίμεναν απ' έξω να τελειώσει το support. Και μετά ο χαμός. Για σχεδόν 2 ώρες οι 2l8 γάμησαν και έσπειραν, με οπλοστάσιο τα τραγούδια του new battles, που όπως και να το κάνουμε είναι πολύ πιο συναυλιακά από αυτά του he & she. Πολλά κέφια από τη μπάντα, πολλά κέφια από τον κόσμο, και νομίζω κανένας παραπονεμένος από την εμφάνιση που χαρακτηρίστηκε από πολύ καλό ήχο και εξαιρετική απόδοση των τραγουδιών, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά.
Η νέα ενσάρκωση των 2l8 είναι μια πραγματικά ΡΟΚ εκδοχή, που αφήνει χώρο στις κιθάρες, χωρίς να τον παίρνει από τα υπόλοιπα όργανα όπως παλιότερα. Σέτλιστ:
Και γενικά ήταν υπέροχα. Bootleg εδώ.
Υπέροχη στιγμή η αρχή του encore, όταν και βγήκε μόνος ο Κ. για το don't follow me.
Τελικό συμπέρασμα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικό.
Αν και ακούω τα περισσότερα τραγούδια του new battles εδω και 2 χρόνια, μερικά από αυτά από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν, αν και είχα όλο τον δίσκο έστω σε demo μορφή μήνες πριν κυκλοφορήσει, όσο έκπληξη ήταν η τελική του μορφή, άλλο τόσο ήταν η απόδοση του ζωντανά. Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν για να παίζονται ζωντανά, και γι' αυτό λειτούργησαν τόσο καλά, που άφησαν τους πάντες με ένα χαμόγελο μετά το τέλος της συναυλίας.
Άντε ξανά και γρήγορα.
:2l8 - to calm our brothers fears (eightball, thessaloniki [4.02.12])
20120130
Υπεραστικό.
Συναυλιών συνέχεια. Μετά από του θεούληδες (τί πάει να πει ποιους θεούληδες), σειρά είχαν οι Γερμανοί long distance calling. Με πολύ φτηνό εισιτήριο -12€- 3 μπάντες στον πάντα φιλόξενο αλλά άθλιο 8ball. Τη βραδιά άνοιξαν οι Αθηναίοι πιτσιρικάδες we.own.the.sky, που παίξανε εξαιρετικά, και γενικά αφήσαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Σύντομα full length όπως μου είπαν 2 από τους 3 κιθαρίστες. Με τον τρίτο δε μίλησα, αλλά πιστεύω τα ίδια θα μου έλεγε.
Merchandise time, τσίμπησα το cd των sleepstream, και μια μπλούζα long distance calling που μου βγήκε μπλε.
Σκυτάλη στους Θεσσαλονικείς sleepstream. Όμορφοι ήχοι, κλασικές ποστ ροκ μανιέρες, τίποτα εξωφρενικό. Πιστεύω ότι λειτουργούν καλύτερα σπίτι με τα ακουστικά, παρά live. Όντας Θεσσαλονικείς είχαν το δικό τους fan base το οποίο και εγκατέλειψε το 8ball με το πέρας της εμφάνισης τους. Μια λέξη. Ντροπή. Σε παίρνουν οι άλλοι να ανοίξεις και εσύ μόλις τελειώνεις την κοπάνας; Συγκριτικά με τους we,own.the.sky που ταρακούνησαν το 8ball εμφανώς κατώτεροι.
Και μετά οι γερμανοί ποστ ροκάδες που δε θέλουν να τους χαρακτηρίζουν έτσι, αλλά πως να το κάνουμε, η μουσική τους είναι ότι πιο κοντά σε pelican έχω ακούσει, χωρίς τα πολλά ατμοσφαιρικά περάσματα των τελευταίων. Τα είπα και με τον ένα κιθαρίστα τους καθώς συγκατουρούσαμε. Καλό παιδί.
Στα της εμφάνισης τώρα, κανένα κεφάλι δεν έμεινε ακούνητο, μας πήραν και μας σήκωσαν. Με τα ριφ να πέφτουν βροχή, τα γερμανάκια είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα στην πιάτσα αυτή την εποχή. Για του λόγου το αληθές, τσιμπήστε και το bootleg εδώ.
Και φύγαμε όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...
Και αν νόμιζες ρε Μύξα ότι δε θα ασχοληθώ με την περίπτωση σου, είσαι γελασμένος.
Έτσι μου εμφανίστηκε το Σάββατο το πρωί...
Ξεκίνησε να ξυρίζει μόνος το κεφάλι, και δεν έφτανε πίσω οπότε ήρθε σε εμένα να τον τελειώσω. Και έκανα καλή δουλειά:
Και αυτά από αυτό το Σ/Κ. Τα λέμε το αργότερο την άλλη βδομάδα με τις εντυπώσεις από τις συναυλίες 2l8 σε Δράμα και 8ball.
:3epkano - sunrise for sophie (hans the reluctant wolf juggler)
Merchandise time, τσίμπησα το cd των sleepstream, και μια μπλούζα long distance calling που μου βγήκε μπλε.
Σκυτάλη στους Θεσσαλονικείς sleepstream. Όμορφοι ήχοι, κλασικές ποστ ροκ μανιέρες, τίποτα εξωφρενικό. Πιστεύω ότι λειτουργούν καλύτερα σπίτι με τα ακουστικά, παρά live. Όντας Θεσσαλονικείς είχαν το δικό τους fan base το οποίο και εγκατέλειψε το 8ball με το πέρας της εμφάνισης τους. Μια λέξη. Ντροπή. Σε παίρνουν οι άλλοι να ανοίξεις και εσύ μόλις τελειώνεις την κοπάνας; Συγκριτικά με τους we,own.the.sky που ταρακούνησαν το 8ball εμφανώς κατώτεροι.
Και μετά οι γερμανοί ποστ ροκάδες που δε θέλουν να τους χαρακτηρίζουν έτσι, αλλά πως να το κάνουμε, η μουσική τους είναι ότι πιο κοντά σε pelican έχω ακούσει, χωρίς τα πολλά ατμοσφαιρικά περάσματα των τελευταίων. Τα είπα και με τον ένα κιθαρίστα τους καθώς συγκατουρούσαμε. Καλό παιδί.
Στα της εμφάνισης τώρα, κανένα κεφάλι δεν έμεινε ακούνητο, μας πήραν και μας σήκωσαν. Με τα ριφ να πέφτουν βροχή, τα γερμανάκια είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα στην πιάτσα αυτή την εποχή. Για του λόγου το αληθές, τσιμπήστε και το bootleg εδώ.
Και φύγαμε όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...
Και αν νόμιζες ρε Μύξα ότι δε θα ασχοληθώ με την περίπτωση σου, είσαι γελασμένος.
Έτσι μου εμφανίστηκε το Σάββατο το πρωί...
Ξεκίνησε να ξυρίζει μόνος το κεφάλι, και δεν έφτανε πίσω οπότε ήρθε σε εμένα να τον τελειώσω. Και έκανα καλή δουλειά:
Και αυτά από αυτό το Σ/Κ. Τα λέμε το αργότερο την άλλη βδομάδα με τις εντυπώσεις από τις συναυλίες 2l8 σε Δράμα και 8ball.
:3epkano - sunrise for sophie (hans the reluctant wolf juggler)
Φαίδρα!
Ήμουν έξω από το 8ball όταν μου είπε η μάνα μου ότι πέθανε η Φαίδρα.
Η Φαίδρα ήταν ένα σκυλί που βρήκα στην εξώπορτα του σπιτιού μου τον Γενάρη του 2002. Η μάνα της της είχε γεννήσει λίγο παραπέρα από το σπίτι μου, κι αυτή ξεστράτισε μέσα στα χιόνια και βρέθηκε στην αυλή μου.
Και πως μπορούσα να αρνηθώ καταφύγιο σε αυτό το μούτρο; Με κοιτούσε και ήταν σαν να μου έλεγε "σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια".
Ε; Γινόταν να μην την πάρουμε;
Και έτσι λοιπό η Φαίδρα έγινε το σκυλί μας, μεγάλωσε, γεννοβολούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιζε, έκανε κάτι γαμάτα 360 στον αέρα από τη χαρά της όταν σε έβλεπε, και πάντα κουνούσε την ουρά της... Μια φορά, είχε μεθύσει κιόλας. Ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα την πότισαν, αλλά είχε γυρίσει σπίτι σέρνοντας το κεφάλι... Πάνω από όλα η Φαίδρα απολάμβανε να ανεβαίνει στη σκεπή από το σπιτάκι της και να λιάζεται.
Όταν πήρα τον ulver, έπαψα να της δίνω και πολύ σημασία, και αυτή άρχισε να το σκάει, να σπάει αλυσίδες και καραμπίνερ, και να κάνει τη ζωή της! Είχε βρει ένα κολπάκι και άνοιγε το καραμπίνερ κάπως.
Τώρα τελευταία δεν ήταν όπως παλιά, δεν γάβγιζε τους πάντες, δε χοροπηδούσε, και γενικά δεν φαινόταν ορεξάτη. Είχε γίνει και 10 ετών! Και μάλλον η ηλικία σε συνδυασμό με το κοντό της τρίχωμα την άφησαν παγωμένη το πρωί του σαββάτου.
Αντίο λοιπόν Φαιδρούλα, ήσουν το μακροβιότερο σκυλί που είχα. Και το πιο αστείο!
:3epkano - fireworks (hans the reluctant wolf juggler)
Η Φαίδρα ήταν ένα σκυλί που βρήκα στην εξώπορτα του σπιτιού μου τον Γενάρη του 2002. Η μάνα της της είχε γεννήσει λίγο παραπέρα από το σπίτι μου, κι αυτή ξεστράτισε μέσα στα χιόνια και βρέθηκε στην αυλή μου.
Και πως μπορούσα να αρνηθώ καταφύγιο σε αυτό το μούτρο; Με κοιτούσε και ήταν σαν να μου έλεγε "σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια".
Ε; Γινόταν να μην την πάρουμε;
Και έτσι λοιπό η Φαίδρα έγινε το σκυλί μας, μεγάλωσε, γεννοβολούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιζε, έκανε κάτι γαμάτα 360 στον αέρα από τη χαρά της όταν σε έβλεπε, και πάντα κουνούσε την ουρά της... Μια φορά, είχε μεθύσει κιόλας. Ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα την πότισαν, αλλά είχε γυρίσει σπίτι σέρνοντας το κεφάλι... Πάνω από όλα η Φαίδρα απολάμβανε να ανεβαίνει στη σκεπή από το σπιτάκι της και να λιάζεται.
Όταν πήρα τον ulver, έπαψα να της δίνω και πολύ σημασία, και αυτή άρχισε να το σκάει, να σπάει αλυσίδες και καραμπίνερ, και να κάνει τη ζωή της! Είχε βρει ένα κολπάκι και άνοιγε το καραμπίνερ κάπως.
Τώρα τελευταία δεν ήταν όπως παλιά, δεν γάβγιζε τους πάντες, δε χοροπηδούσε, και γενικά δεν φαινόταν ορεξάτη. Είχε γίνει και 10 ετών! Και μάλλον η ηλικία σε συνδυασμό με το κοντό της τρίχωμα την άφησαν παγωμένη το πρωί του σαββάτου.
Αντίο λοιπόν Φαιδρούλα, ήσουν το μακροβιότερο σκυλί που είχα. Και το πιο αστείο!
:3epkano - fireworks (hans the reluctant wolf juggler)
20120121
Όταν συνάντησα την πάτυ...
...το ίδιο συναίσθημα πρέπει να είχαν τα κοριτσάκια που συναντούσαν την πάτυ με αυτό που είχα εγώ χθες το βράδυ. Συναυλία MOGWAI. Ναι. Πως και πως την περίμενα αυτή τη μέρα.
Την αρχή κάνανε οι Γάλλοι kwoon, οι οποίοι αν και συμπαθητικοί, δεν ήταν να σκίζεις και το καλσόν σου. Άλλωστε, όλοι περίμεναν τους θεούληδες...
Οι οποίοι έσκασαν στην μάπα μας στις 10.30.
Με αυτό το σέτλιστ:
2. Να μου δώσει το setlist μετά το τέλος της συναυλίας, πράγμα που έκανε:
3. Να κανονίσει να συναντήσω τη μπάντα και να μου υπογράψουν το mogwai big muff π πετάλι μου.
ΧΑ!
Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιήθηκαν. Σε λεπτομέρειες τώρα, όλα κύλησαν ομαλότατα και συναρπαστικά, κάποιο τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε το 2 rights, οι εντάσεις ήταν πραγματικά εκκωφαντικές, και οι θεούληδες εξαιρετικοί. Με το τέλος της συναυλίας, υπενθύμισα στον ηχολήπτη τις χάρες που ζήτησα νωρίτερα, μου έδωσε το σέτλιστ, έβγαλε φωτογραφία το mogwai young team τατού μου, και μου είπε να περιμένω να ρωτήσει τη μπάντα αν μπορώ να πάω να τους συναντήσω backstage. Μισό τσιγάρο αργότερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Κυνηγώντας τον από πίσω στα ενδότερα του block 33 αισθανόμουν όπως είπα νωρίτερα, λες και ήμουν 8 και με πήγαιναν στην πάτυ. Με το που φτάσαμε στους θεούληδες, έμεινα μαλάκας με το πόσο χαλαροί και προσγειωμένοι είναι όλοι τους. Χειραψίες, αστειάκια, σχόλια, όλα με χαμόγελα και ευγένεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Εγώ ήμουν και λίγο (πολύ) σκαλωμένος, και πιθανότατα να τους φάνηκα καθυστερημένος, αλλά δε με νοιάζει. Ήμουν backstage με τους mogwai. Καλά που ήταν ψύχραιμη η Νίκη, και υπέγραψαν το πεταλάκι, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μόνο τον Martin δε γνώρισα, γιατί μάζευε τα ντραμς του. Ο εξαιρετικός ηχολήπτης μας έβγαλε και φωτό:
Αριστερά προς δεξιά: Εγώ, Stuart, Barry, Dominic, Νίκη.
Εντάξει, είμαι εγώ χοντρός, αλλά ο Stuart είναι μια σταλιά, δε θέλω κακεντρεχή σχόλια.
Και μετά τη φωτό έσκασε μύτη και ο John, που ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μας αποφύγει για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι του, ήρθε και μου είπε: Hello, i'm John. Σώπα. Λες και δε σε έχω δει χιλιάδες φορές σε βιντεάκια, φωτό, λες και δε σε προσκύνησα (καλά, όχι όσο τον Stuart). Και αφού είπαμε μερικές κουβέντες ακόμα, τους ευχαρίστησα και βγήκαμε έξω.
Και ήταν σαν να είχα πάρει lsd.
Μπορεί και καλύτερα.
:silence
Την αρχή κάνανε οι Γάλλοι kwoon, οι οποίοι αν και συμπαθητικοί, δεν ήταν να σκίζεις και το καλσόν σου. Άλλωστε, όλοι περίμεναν τους θεούληδες...
Οι οποίοι έσκασαν στην μάπα μας στις 10.30.
Με αυτό το σέτλιστ:
Πιο πριν είχα μιλήσει με τον ηχολήπτη τους και του είχα ζητήσει:
1. Να γράψω τη συναυλία με το recorder μου, πράγμα που αρνήθηκε -νομίζω ότι κατάλαβε ότι ήθελα να πάρω ήχο από την κονσόλα- αλλά εγώ παρ' όλα αυτά το έκανα. Εδώ το bootleg.2. Να μου δώσει το setlist μετά το τέλος της συναυλίας, πράγμα που έκανε:
3. Να κανονίσει να συναντήσω τη μπάντα και να μου υπογράψουν το mogwai big muff π πετάλι μου.
ΧΑ!
Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιήθηκαν. Σε λεπτομέρειες τώρα, όλα κύλησαν ομαλότατα και συναρπαστικά, κάποιο τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε το 2 rights, οι εντάσεις ήταν πραγματικά εκκωφαντικές, και οι θεούληδες εξαιρετικοί. Με το τέλος της συναυλίας, υπενθύμισα στον ηχολήπτη τις χάρες που ζήτησα νωρίτερα, μου έδωσε το σέτλιστ, έβγαλε φωτογραφία το mogwai young team τατού μου, και μου είπε να περιμένω να ρωτήσει τη μπάντα αν μπορώ να πάω να τους συναντήσω backstage. Μισό τσιγάρο αργότερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Κυνηγώντας τον από πίσω στα ενδότερα του block 33 αισθανόμουν όπως είπα νωρίτερα, λες και ήμουν 8 και με πήγαιναν στην πάτυ. Με το που φτάσαμε στους θεούληδες, έμεινα μαλάκας με το πόσο χαλαροί και προσγειωμένοι είναι όλοι τους. Χειραψίες, αστειάκια, σχόλια, όλα με χαμόγελα και ευγένεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Εγώ ήμουν και λίγο (πολύ) σκαλωμένος, και πιθανότατα να τους φάνηκα καθυστερημένος, αλλά δε με νοιάζει. Ήμουν backstage με τους mogwai. Καλά που ήταν ψύχραιμη η Νίκη, και υπέγραψαν το πεταλάκι, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μόνο τον Martin δε γνώρισα, γιατί μάζευε τα ντραμς του. Ο εξαιρετικός ηχολήπτης μας έβγαλε και φωτό:
Αριστερά προς δεξιά: Εγώ, Stuart, Barry, Dominic, Νίκη.
Εντάξει, είμαι εγώ χοντρός, αλλά ο Stuart είναι μια σταλιά, δε θέλω κακεντρεχή σχόλια.
Και μετά τη φωτό έσκασε μύτη και ο John, που ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μας αποφύγει για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι του, ήρθε και μου είπε: Hello, i'm John. Σώπα. Λες και δε σε έχω δει χιλιάδες φορές σε βιντεάκια, φωτό, λες και δε σε προσκύνησα (καλά, όχι όσο τον Stuart). Και αφού είπαμε μερικές κουβέντες ακόμα, τους ευχαρίστησα και βγήκαμε έξω.
Και ήταν σαν να είχα πάρει lsd.
Μπορεί και καλύτερα.
:silence
20120101
2012 Σκατούλες...
Και ναι, είχα καιρό να κάνω πρωτοχρονιά μόνος.
Δε με πειράζει, παρέα με ένα τσιγάρο, μια ζεστή σοκολάτα και το as true as troilus θα καλωσορίσω κάτι τόσο ανούσιο, που δε ξέρω γιατί το χρησιμοποιούμε ακόμα. Είναι μάλλον όλες αυτές οι βλακώδεις αντιλήψεις ότι γυρνάει μια σελίδα στη ζωή μας, αύριο θα ξυπνήσουμε καλύτεροι, υγιέστεροι, ομορφότεροι, πλουσιότεροι, ενώ ουσιαστικά ισχύει το "βόδι ξάπλωσες, βόδι θα σηκωθείς". Όπως κι αν έχει, μιας που αλλάζουμε τα ημερολόγια, να ευχηθώ καλή χρονιά.
Και μη ξεχνιόμαστε, φάτε σκατά.
:farewell poetry - as true as troilus (hoping for the invisible to ignite)
Δε με πειράζει, παρέα με ένα τσιγάρο, μια ζεστή σοκολάτα και το as true as troilus θα καλωσορίσω κάτι τόσο ανούσιο, που δε ξέρω γιατί το χρησιμοποιούμε ακόμα. Είναι μάλλον όλες αυτές οι βλακώδεις αντιλήψεις ότι γυρνάει μια σελίδα στη ζωή μας, αύριο θα ξυπνήσουμε καλύτεροι, υγιέστεροι, ομορφότεροι, πλουσιότεροι, ενώ ουσιαστικά ισχύει το "βόδι ξάπλωσες, βόδι θα σηκωθείς". Όπως κι αν έχει, μιας που αλλάζουμε τα ημερολόγια, να ευχηθώ καλή χρονιά.
Και μη ξεχνιόμαστε, φάτε σκατά.
:farewell poetry - as true as troilus (hoping for the invisible to ignite)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
