20141028
Anathema (η νιοστή)
Αυτό εδώ το ξέχασα. Το είχα έτοιμο την επόμενη μέρα, δε το έκανα τότε και ορίστε τώρα με δύο μήνες καθυστέρηση.
Λοιπόν, εντυπώσεις. Καλοί, αλλά λίγο διεκπεραιωτικοί, σε ένα sold out(;) principal, παραήταν στην ώρα τους, με αποτέλεσμα να μπω στο τέλος του πρώτου τραγουδιού, και το bootleg που μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ να έχει μπόλικα χράτς-χρουτς μέχρι να βρω που να βολέψω το recorder. Κυρίως νέα τραγούδια σε πολύ μεγάλη ένταση στα όρια της παραμόρφωσης. O danny πέτσωσε άλλη μια φορά με το are you there, που ήταν και η ανάπαυλα μέχρι να ξαναβγούν όλοι για το άτυπο encore με τα all time classics. Γι αυτό λέω διεκπεραιωτικοί, παίξανε όλα τα καινούρια τους, μετά πάρτε και τα λιωμένα παγωτά σας να φύγετε ευχαριστημένοι. Και ρε παιδί μου, αλάνθαστοι, αλλά σαν να μην ακούμπησαν αυτή τη φορά. Τόσες φορές που τους είδα πάντα είχαν θέματα, ο ένας έπιανε άλλη συγχορδία, ο άλλος ξεχνούσε στίχους αλλά δε σε ένοιαζε. Περνούσες γαμάτα. Αυτή τη φορά ήταν σποτ ον, αλλά σαν να έλειπε συναίσθημα. Όχι πολύ, αλλά αρκετό για να το καταλάβεις. Έτσι μου φάνηκε εμένα τουλάχιστον, άλλοι μπορεί να πέρασαν τρομερά. Τέσπα, αρκετά, να πάτε να τους δείτε. Το bootleg για το οποίο είστε εδώ (όσοι είστε) το πήρατε. Setlist παρακάτω.
:anathema - distant satellites (thessaloniki, greece [31.08.14])
Τα καλοκαιρινά.
Καλοκαιράκι. Γαμημένη ζέστη και καθόλου συναυλίες. Εκτός από τους εντεχνιάριδες που γυρνάνε την χώρα. Έτσι μου έκατσε και είδα 2 φορές Θανάση Παπακωνσταντίνου. Δε θα πως πως ήταν, αν για οποιονδήποτε λόγο διαβάζετε αυτό το blog, κάπου θα τον έχετε πετύχει και θα έχετε άποψη. Πάρτε και δύο φωτό, η πρώτη από Σταυρό και η δεύτερη από Νικήσιανη. Botleg δεν έχει, θα βρείτε πολλά στο youtube.
Και μιας που είπα Νικήσιανη, εκεί είδα και vic τελικά. Δε ξέρω αν έφταιγε που είχαν προηγηθεί δύο μπάντες βάρβαρου (αδιάφορου) thrash, αλλά δεν κατάφερα να μπω στο τριπάκι τους, ενώ το προσπάθησα, τόσος χαμός γίνεται για την πάρτη τους τελευταία, ήθελα να συμμετέχω. Κι από εδώ μόνο φωτογραφία.
:anathema - the storm before the calm (thessaloniki, greece [31.08.14])
20140428
Midas fall.
Πωπω, πάει καιρός, ε; Η αλήθεια είναι ότι από τότε που το παράτησα για οποιαδήποτε άλλη χρήση το μπλογκ και γράφω μόνο για συναυλίες, και μιας που οι συναυλίες που πηγαίνω δεν είναι και οι πιο δημοφιλείς, δε ξέρω αν θα το κρατήσω ονλάιν πολύ ακόμα. Όλο λέω θα το επανενεργοποιήσω σε πιο φουλ ρυθμούς, κι όλο το αφήνω. Τέλος πάντων, άλλο είναι το θέμα μας. Midas fall.
Μπαντάρα. Για λίγους. Κυριολεκτικά. Τριάντα άτομα πιστέψαμε ότι άξιζε τον κόπο να πάμε στη μαύρη τρύπα για τη συναυλία. Δε πειράζει, όσοι δεν ήρθαν έχασαν την καλύτερη μπάντα που ξέρω εγώ σε αυτό το περίεργο κράμα post rock, trip hop, alternative και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο χαρακτηρισμό μπορείς να δώσεις.
Ίσως κάπως έτσι να ακουγόντουσαν οι gathering, αν μεγάλωναν με joy division και radiohead κι όχι με μέτσουαααλλλ. Δύο δίσκοι, δύο ep, δεύτερη εμφάνιση τους στη θεσσαλονίκη. Ο διοργανωτής μου είπε ότι αυτή τη φορά είναι πολύ πιο δεμένοι σε σχέση με την προηγούμενη. Κι όντως, ήταν μια πολύ σφιχτή εμφάνιση, χωρίς λάθη και με πολύ κέφι και εξαιρετικό ήχο που σε έκανε να παραβλέπεις τα προηχογραφημένα μέρη στα πλήκτρα και λοιπά μπιμπλίκια. Αρκετά, ακούστε το bootleg κατεβάζοντας το από εδώ και στηρίξτε παρακαλώ, μπαντάρα λέμε.
:silence
:silence
20130909
Ματαιότης ματαιοτήτων...
Κι εκεί που περιμένεις να αλλάξει ο κόσμος, ελπίζεις δηλαδή ότι ο νέος κόσμος θα έχει άλλα μυαλά, ότι ρε παιδί μου μαζί με τους γέρους θα ψοφήσει και η βλακεία, το μίσος, η επικίνδυνη άγνοια, ο φόβος του "άλλου", του "διαφορετικού", έρχεται σε έξαλλη κατάσταση μια θεία ετών 35 στο μαγαζί και ζητάει να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα γιατί το μούλικο της, ένας εκκολαπτόμενος χριστιανοταλιμπάν, έπιασε το σκύλο ενός πούστη. Και πρέπει να πλύνει τα χέρια του, μη τυχόν και κολλήσει πουστιά. Εύχομαι το μικρό να παίζει τους πούτσους όπως ο Γιώργος Μάγκας το κλαρίνο όταν μεγαλώσει, και η "θεία" να αναρωτιέται μια ζωή αν έφταιγε που δεν άλειψε τον μικρό με betadine και αγιασμό πέρα από το πλύσιμο.
:the jesus lizard - mistletoe (show)
:the jesus lizard - mistletoe (show)
20130619
(κυρίως) 2l8, κι άλλα...
Blogs και μαλακίες... Στάτους απντέιτς και τουίτς ρε μουνιά. Σοβαρά τώρα, αρχίζω να θαυμάζω την επιμονή κάποιων να γράφουν έστω και σε εβδομαδιαία βάση σε μπλογκς. Θέλω να πω, αν δεν έχεις ένα μπλογκ τύπου τρωκτικό και παρεμφερείς μαλακίες -και καλά ειδησεογραφικό- ή κάποιο θεματικό -μουσική, μπάλα, μπρόκολα- είσαι καταδικασμένος να γράφεις για 5-10 φίλους. Και όταν με αυτούς τους 5-10 βρίσκεστε και σε facebook, twitter, google+, ακόμα και στο αραχνιασμένο myspace, τότε ποιος θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει και το μπλογκ; Έτσι και το δικό μου, από εκεί που έγραφα το μακρύ και το κοντό μου, έγινε με τον καιρό το μέρος που ανεβάζω τα bootlegs που γράφω. Μου τη δίνει λίγο αυτό, αλλά...
Και αφού τελείωσα με τα άλλα, πάμε στους 2l8. Καιρό ήθελα να το ανεβάσω αυτό, αλλά βλέπε παραπάνω. Ο Κώστας με τον Μπάμπη τον πιανίστα του στο the residents, ένα βράδυ του απρίλη:
Πολύ καλά περάσαμε, με καινούριο υλικό από αυτό που όπως φαίνεται διαμορφώνεται στο ελληνόφωνο album των 2l8. Ενέργεια και διάθεση και από τους δύο, όπως θα ακούσετε αν πατήσετε εδώ για να κατεβάσετε το bootleg. Θα είχα και φωτογραφίες, αλλά το κινητό μου αποφάσισε ότι δε του αρέσει η κάρτα μνήμης που του είχα βάλει.
Το Κ.Ι.Φ.Α. Δράμας είχε συναυλία ενίσχυσης χθες, με καλεσμένους τους need space, jane doe, monovine και 2l8. Όταν έφτασα στις 9 και κάτι, άκουγα τη μπότα στο γνωστό σε gig-goers "του-του-του" του sound-check. Κόσμος αρκετός, αλλά σκορπισμένος παντού εκτός από μπροστά από τη σκηνή. Γνωρίζοντας ότι η συναυλία θα έπρεπε να τελειώσει μέχρι τις 12:30, μου φάνηκε λίγο δυσοίωνο αυτό. Κόβοντας μια βόλτα να βρω γνωστούς και φίλους, είχαμε περάσει από το του-του, στη κανονική εμφάνιση των need space, τους οποίους πρέπει να ομολογήσω πως δε παρακολούθησα, μιας και είχα βρει τους γνωστούς και τους φίλους και σαχλαμάριζα. Με γρήγορες κινήσεις βγήκαν οι jane doe, που σε ένα κουτσουρεμένο σετ παίξανε αψεγάδιαστα τα γνωστά τους κομμάτια, και κάποια καινούρια που ακούστηκαν πολύ ωραία. Ευχάριστο το ότι έχουν ήδη νέο υλικό, περιμένουμε δίσκο σύντομα.
Τράμπα θέσεων, και οι 2l8 στη σκηνή. Στην πιο κάζουαλ εμφάνιση που έχω δει εγώ τουλάχιστον, με τα μισά τραγούδια από το new battles, και τα άλλα μισά καινούρια, έφεραν λίγο πιο κοντά στη σκηνή τον κόσμο, και του χάρισαν μια όμορφη ώρα.
Τράμπα θέσεων, και οι 2l8 στη σκηνή. Στην πιο κάζουαλ εμφάνιση που έχω δει εγώ τουλάχιστον, με τα μισά τραγούδια από το new battles, και τα άλλα μισά καινούρια, έφεραν λίγο πιο κοντά στη σκηνή τον κόσμο, και του χάρισαν μια όμορφη ώρα.
Στις 12:15 πήραν θέσεις οι monovine, για το πιο σύντομο live της ζωής τους. Πολλή ενέργεια και γεμάτος ήχος από μόνο μια κιθάρα και ντραμς.
Οβερόλ, ήταν πολύ όμορφη βραδιά, ο χώρος είναι πανέμορφος, ο κόσμος δε βοήθησε με την στατικότητα του, αλλά χου κέρζ, μια χαρά πέρασα.
Αυτά τα ολίγα, αντίλ νεξτ τάιμ...
Άλεξ και Κεϊτόνι, να σας ζήσουν!
:a place to bury strangers - raiser (raiser/easy life)
20130309
MONO from Japan.
Χαζολογοπαίγνιο... Mono from Japan, μόνο from Japan...
3 χρόνια από την τελευταία φορά που μας επισκέφτηκαν, με ενα καινούριο δίσκο, και το setlist.fm έλεγε ότι για άλλη μια φορά δε θα άκουγα το lost snow. Το κακό είναι ότι έλεγε ότι θα άκουγα ακριβώς ότι άκουσα την προηγούμενη φορά, μείον τα παλιά, συν 3 καινούρια...
Συμβαίνει τώρα: Ξεχασμένοι κκε-δες κάνουν μίνι πορεία απέναντι από το σπίτι μου με συνθήματα πιο σκουριασμένα και από τα μυαλά της παπαρήγα... γραφικοί μια ζωή ρε πούστη, κρίμα είχε και νέα παιδιά ανάμεσα τους.
Και μετά το έκτακτο, συνεχίζω. Λίγο σπάστηκα όταν είδα το setlist που δουλεύουν σε αυτή την περιοδεία, για ένα δίσκο όχι και τόσο ωραίο. Εγώ τους mono τους αγάπησα με το one step more and you die, και τους αποθέωσα με το walking cloud and deep red sky, flag fluttered and the sun shined. Η στροφή τους τελευταία σε "μολ σιμφονι, αι εμ ιντλεστιντ ιν σιμφονι" που λέει και ο taka, δε με αγγίζει τόσο. Όμορφες δουλειές βγάζουν, αλλά όσο πάει τόσο χάνεται το ροκ από την post-rock εξίσωση τους. Παρόλα αυτά, κατέβηκα στο 8ball τσικνοπέμπτη, με τους δρόμους να είναι πίτα από αμάξια, κόσμο, και τσίκνα. Πολύ τσίκνα.
3 χρόνια από την τελευταία φορά που μας επισκέφτηκαν, με ενα καινούριο δίσκο, και το setlist.fm έλεγε ότι για άλλη μια φορά δε θα άκουγα το lost snow. Το κακό είναι ότι έλεγε ότι θα άκουγα ακριβώς ότι άκουσα την προηγούμενη φορά, μείον τα παλιά, συν 3 καινούρια...
Συμβαίνει τώρα: Ξεχασμένοι κκε-δες κάνουν μίνι πορεία απέναντι από το σπίτι μου με συνθήματα πιο σκουριασμένα και από τα μυαλά της παπαρήγα... γραφικοί μια ζωή ρε πούστη, κρίμα είχε και νέα παιδιά ανάμεσα τους.
Και μετά το έκτακτο, συνεχίζω. Λίγο σπάστηκα όταν είδα το setlist που δουλεύουν σε αυτή την περιοδεία, για ένα δίσκο όχι και τόσο ωραίο. Εγώ τους mono τους αγάπησα με το one step more and you die, και τους αποθέωσα με το walking cloud and deep red sky, flag fluttered and the sun shined. Η στροφή τους τελευταία σε "μολ σιμφονι, αι εμ ιντλεστιντ ιν σιμφονι" που λέει και ο taka, δε με αγγίζει τόσο. Όμορφες δουλειές βγάζουν, αλλά όσο πάει τόσο χάνεται το ροκ από την post-rock εξίσωση τους. Παρόλα αυτά, κατέβηκα στο 8ball τσικνοπέμπτη, με τους δρόμους να είναι πίτα από αμάξια, κόσμο, και τσίκνα. Πολύ τσίκνα.
Και καλά έκανα τελικά, γιατί αν και άκουσα μόνο 8 κομμάτια και μόνο από τους 2 τελευταίους, ήταν εξαιρετικοί. Και δείχνανε να απολαμβάνουν πραγματικά αυτό που κάνουν. Πράγμα που τους καθιστά ειλικρινείς στα μάτια μου. Γιατί στο you are there μου είχε φανεί λίγο ζορισμένη αυτή η μετάβαση του ήχου τους. Αλλά τελικά μάλλον τη βρίσκουν πράγματι με "μολ σιμφονι". Και κατάφεραν να ηρεμήσουν με τη μουσική τους τους όποιους ξέφρενους καρναβαλιστές βρέθηκαν ανάμεσα μας, και η μουρμούρα από το κοινό ήταν ελάχιστη. Χάσανε όσοι δεν ήρθανε.
Με το τελείωμα πήγα να πώ μια κουβέντα με τον taka, τσίμπησα και μια πένα (pick) ενώ αυτός ήθελε να βγούμε μια φωτογραφία (pic)...
Και το bootleg παραδοσιακά εδώ.
:silence
20130223
From Glasgow Scotland 2!
Ένα χρόνο δεν έγραψα τίποτα... Χμ... Τέσπα. Καλούτσικος ήταν, ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες είχε, καλά λάιβ είδα, αλλά δεν τα έγραψα, χενς η έλλειψη ανάλογων ποστ. Αλλά το τελευταίο που πήγα ήταν οι the twilight sad, from glasgow scotland, οπως μας συστήθηκαν -ακριβώς όπως συστήνονται οι mogwai χρόνια τώρα, και ίσως το έκλεψαν από αυτούς στα support που τους κάνανε- και ήταν εξαιρετικοί. Εξαιρετικοί για τη μία μόλις ώρα που έπαιξαν, που όπως μου είπαν μετά το λάιβ τόση τους δόθηκε από το μαγαζί. Το μαγαζί... Γαία live, και μάλλον δεν ήθελε κόσμο σε αυτό το λάιβ, γιατί η παντελής έλλειψη promotion της συναυλίας αφήνει να εννοηθεί ότι ήθελαν ξεπέτα. Μία ώρα πριν το λάιβ μάθαμε ότι οι πόρτες ανοίγουν στις 8:30. Μιας που τίποτα δεν είναι ποτέ στην ώρα του πήγαμε κατά τις 9+, για να πετύχουμε τη μπάντα να βγαίνει από το χώρο. Πήραμε εισιτήριο -μάθαμε ότι το support θα άρχιζε στις 10 παρά και οι twilight στις 11 παρά- και μπήκαμε σε ένα άδειο μαγαζί, το οποίο κατα τις 10+ μάζεψε αισίως 60-70 άτομα, και οι grain of sense ανέβηκαν στην σκηνή και δεν κατέβηκαν μέχρι τις 11+. Καλοί πάιχτες, αλλά τα τραγούδια τους έιναι τόσο μπερδεμένα που δε σου μένει τίποτα στο τέλος. 8 τραγούδια σε 3-4 λεπτά, ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά μου φάνηκαν σαν να το ζόριζαν τόσο πολύ να αλλάξουν 8 χρόνους κάθε μισό λεπτο, και με κουρασαν. Ταπεινή άποψη, περισσοτερη συγκέντρωση στη δομή, και λιγότερες φανφάρες.
Μετά από μία ώρα grain of sense, σειρά για τους the twilight sad, τους οποίους ακολουθώ και λατρεύω από την αρχή τους. Εκπληκτικοί ήχοι, εκπληκτικοί στίχοι, και μια σκωτσέζικη προφορά που κάνει τον Sean Connery να κοκκινίζει κάθε φορά που δηλώνει σκωτσέζος. Λάιβ ήταν πολύ καλοί, αν και ο ήχος δεν βοήθησε, ειδικά στα φωνητικά που όταν κατέβαζαν τόνους χανόντουσαν. Μοίρασαν ικανοποιητικά παλιό και νέο υλικό στη μία ώρα που τους δόθηκε, η οποία δυστυχώς δεν ήταν αρκετή για να νιώσεις χορτασμένος απο τη μουσική τους. Το setlist:
Και το bootleg εδώ.
Γενικό συμπέρασμα, είναι κρίμα μια τέτοια νέα μπάντα να την βλεπουμε στα ντουζένια της 100 νοματαίοι, για μία ώρα με κακό ήχο, και την ίδια στιγμή κάτι λάκηδες που απολαμβάνουν το hipster-ο hype τους να γεμίζουν μαγαζιά με μισό δίσκο. Αλλά πουτάνα κοινωνία.
Παρεμπιπτόντως, επειδή το rapidshare γαμιέται, τα links για τα bootlegs πλέον θα ανεβαίνουν σε dropbox. Το οποίο δε χρειάζεται να εγκαταστήσετε για να κατεβάσετε το αρχείο. Το οποίο dropbox γαμιέται γιατί εξαγόρασε το audiogalaxy και το έκλεισε. Αυτά. Αντίλ νεξτ τάιμ...
:tortoise - monica (standards)
Μετά από μία ώρα grain of sense, σειρά για τους the twilight sad, τους οποίους ακολουθώ και λατρεύω από την αρχή τους. Εκπληκτικοί ήχοι, εκπληκτικοί στίχοι, και μια σκωτσέζικη προφορά που κάνει τον Sean Connery να κοκκινίζει κάθε φορά που δηλώνει σκωτσέζος. Λάιβ ήταν πολύ καλοί, αν και ο ήχος δεν βοήθησε, ειδικά στα φωνητικά που όταν κατέβαζαν τόνους χανόντουσαν. Μοίρασαν ικανοποιητικά παλιό και νέο υλικό στη μία ώρα που τους δόθηκε, η οποία δυστυχώς δεν ήταν αρκετή για να νιώσεις χορτασμένος απο τη μουσική τους. Το setlist:
Γενικό συμπέρασμα, είναι κρίμα μια τέτοια νέα μπάντα να την βλεπουμε στα ντουζένια της 100 νοματαίοι, για μία ώρα με κακό ήχο, και την ίδια στιγμή κάτι λάκηδες που απολαμβάνουν το hipster-ο hype τους να γεμίζουν μαγαζιά με μισό δίσκο. Αλλά πουτάνα κοινωνία.
Παρεμπιπτόντως, επειδή το rapidshare γαμιέται, τα links για τα bootlegs πλέον θα ανεβαίνουν σε dropbox. Το οποίο δε χρειάζεται να εγκαταστήσετε για να κατεβάσετε το αρχείο. Το οποίο dropbox γαμιέται γιατί εξαγόρασε το audiogalaxy και το έκλεισε. Αυτά. Αντίλ νεξτ τάιμ...
:tortoise - monica (standards)
20120312
Όποτε λέει κάποιος ανάθεμα...
... κάνω devil's horn. Lame, ξέρω, αλλά το κάνω.
Έχω προπαραγγείλει εδώ και καιρό τον καινούριο δίσκο, weather systems, αλλά σήμερα που βγήκε μια κόπια, έστω και σε χάλια ποιότητα, δεν άντεξα, την κατέβασα, και την ακούω τώρα. Άλλωστε ο δίσκος βγαίνει απρίλη... Ποιος περιμένει. Καλό ήταν για να βγουν επίσης και οι crippled black phoenix που ήταν σε rotation εδώ και μια βδομάδα.
:anathema - untouchable, part 1 (weather systems)
Έχω προπαραγγείλει εδώ και καιρό τον καινούριο δίσκο, weather systems, αλλά σήμερα που βγήκε μια κόπια, έστω και σε χάλια ποιότητα, δεν άντεξα, την κατέβασα, και την ακούω τώρα. Άλλωστε ο δίσκος βγαίνει απρίλη... Ποιος περιμένει. Καλό ήταν για να βγουν επίσης και οι crippled black phoenix που ήταν σε rotation εδώ και μια βδομάδα.
:anathema - untouchable, part 1 (weather systems)
Το χέρι μου στο χέρι σου και άλλα σιρόπια.
Και το σάββατο, ζαλισμένος ακόμα από τους cbp, πήγαμε με τη Νίκη από το block33 να δούμε your hand in mine. 2 Πράγματα περίμενα. η να παίζουμε πόλο με άλογα, ή να είναι ασφυκτικά γεμάτο. Τελικά το hype που έχει αποκτήσει η μπάντα, σε συνδυασμό με το φτηνό εισιτήριο (5€), το κάνανε το sold out. Την αρχή κάνανε οι πανασονικ τατς εντ δε γουακικι ανσαμπλ. Βασικά sonny touch and the honolulu philarmonic λεγόταν, αλλά ποιος νοιάζεται εκτός από μία που φώναξε κι άλλο όταν τελείωσαν να παίζουν κάτι τόσο αδιάφορο που λέω να σταματ...
Και οι yhim ήταν μετά απλά υπέροχοι. Οι 2 τους, με ένα εκπληκτικό visual show από πίσω, με 300 όργανα, να φτιάχνουν τις λούπες τους, που με τη σειρά τους φτιάχνανε μια μοναδική ατμόσφαιρα...
...Την οποία κατέστρεφαν διαρκώς σχεδόν όλοι, που τους είχε πιάσει μια παρλαπίπα, λες και δεν είχαν ξαναμιλήσει στη ζωή τους. Απορώ ρε πούστη, Τραβιέσαι μέχρι το block33, πληρώνεις εισιτήριο, πληρώνεις 5€ τη μπύρα, και δεν ακούς; Τί σκατά ήρθες να κάνεις; Βγες στην καφετέρια της γειτονιάς σου. Μέχρι και ένα "επίτέλους" άκουσα από ένα ραδίκι όταν είπαν τα παιδιά την καληνύχτα τους. Μπράβο πάντως σε όλη την προσπάθεια, όλα ήταν υπέροχα σε ότι αφορά του μουσικό-οπτικό κομμάτι. Ξανά σύντομα κάπου που θα τους εκτιμά και θα τους σέβεται το κοινό. Μαλακία που δε πήρα το recorder μαζί μου.
:crippled black phoenix - fantastic justice (thessaloniki, greece [09.03.12])
Και οι yhim ήταν μετά απλά υπέροχοι. Οι 2 τους, με ένα εκπληκτικό visual show από πίσω, με 300 όργανα, να φτιάχνουν τις λούπες τους, που με τη σειρά τους φτιάχνανε μια μοναδική ατμόσφαιρα...
...Την οποία κατέστρεφαν διαρκώς σχεδόν όλοι, που τους είχε πιάσει μια παρλαπίπα, λες και δεν είχαν ξαναμιλήσει στη ζωή τους. Απορώ ρε πούστη, Τραβιέσαι μέχρι το block33, πληρώνεις εισιτήριο, πληρώνεις 5€ τη μπύρα, και δεν ακούς; Τί σκατά ήρθες να κάνεις; Βγες στην καφετέρια της γειτονιάς σου. Μέχρι και ένα "επίτέλους" άκουσα από ένα ραδίκι όταν είπαν τα παιδιά την καληνύχτα τους. Μπράβο πάντως σε όλη την προσπάθεια, όλα ήταν υπέροχα σε ότι αφορά του μουσικό-οπτικό κομμάτι. Ξανά σύντομα κάπου που θα τους εκτιμά και θα τους σέβεται το κοινό. Μαλακία που δε πήρα το recorder μαζί μου.
:crippled black phoenix - fantastic justice (thessaloniki, greece [09.03.12])
Ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωωωωωωω!!!
Παίζει να ήταν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει. Και δεν είχα τέτοιες προσδοκίες. Εννοώ, ήθελα πολύ να τους δω, αλλά δε περίμενα τέτοια σφαλιάρα.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Οι crippled black phoenix στο eightball. Το οποίο eightball το γράφω τόσο συχνά τελευταία που από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι σε αυτό ως 8O. Η χαρά μεγάλη, και η ανυπομονησία έντονη. Τα νέα από την αθήνα ότι παίξανε κοντά 3 ώρες το προηγούμενο βράδυ, κάνανε την προσμονή ακόμα πιο μεγάλη.
Ξεκίνημα με τους συμπαθητικούς tuber, που αν δεν υπήρχαν τα loopers, ο κιθαρίστας τους θα έπρεπε να κάνει κωλοτούμπερ για να παίξει όλα αυτά που έπαιζε. Καλοί, με τα κλασικά ήσυχα/ δυνατά/ ήσυχα περάσματα, και με τα χτίζω, χτίζω, χτίζω... Για μισή ώρα ήταν καλοί και κούνησαν μερικά κεφάλια...
Και μετά... και μετά η μπάντα που σε λίγο θα την έχω δει πιο πολλές φορές από οποιαδήποτε άλλη χωρίς να το θέλω. Οι sleepstream. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση, και να πω στο μέλος της μπάντας, η φίλο κάποιου της μπάντας, η γκόμενα, η μπαμπά, μαμά, παππού, γιαγιά, θείο, θεία, ότι ήταν τέλος πάντων, που μου άφησε comment σε προηγούμενο ποστ επειδή τους έκραζα, να σταματήσει να διαβάζει, γιατί πάλι θα μου γράφει μαλακίες.
Λοιπόν, τα παιδιά όπως είχα πει είναι μια χαρά, και πολύ ωραία μουσική έχουν, και την αποδίδουν εξαιρετικά. Μονό που ΔΕΝ είναι για λάιβ. Είναι τόσο υποτονικοί, που δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον κανενός. Παντού πηγαδάκια είχαν σχηματιστεί, και το μπούρου μπούρου πήγαινε σύννεφο. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ήταν κάπως χαμηλά, αλλά ξαναλέω, για το σπίτι με ακουστικά είναι εξαιρετικοί. Όχι για λάιβ. Όχι.
Και φτάνουμε στην ονείρωξη. Τα νέα αλλαγής του τόσο χαρακτηριστικού για το ύφος τους τραγουδιστή προκάλεσαν μια αγωνία για το τι θα ακούγαμε. Σε αυτό συνετέλεσε και η εικόνα του νέου, που όταν τον είδα μου θύμισε πιο πολύ φλώρο θαμώνα gay bar, παρά τραγουδιστή ροκ μπάντας. Τέσπα. Και μετά άρχισαν να παίζουν.
Η υπνηλία από τους sleepstream, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου για τους cbp με έκαναν να ξεχάσω να γράφω με το recorder. Ευτυχώς μου το θύμισε ο μύξας στα μισά του πρώτου τραγουδιού.
Και τί να πρωτοπώ για τους cbp. Παίξανε τόσο όμορφα, τόσο πωρωμένα, τόσο δεμένα, που σου ρίχνανε τα σαγόνια στα πατώματα. Ο ήχος είχε κάποια θεματάκια, κυρίως με τα φωνητικά να είναι λίγο θαμμένα, και τα πλήκτρα κάπως πίσω ώρες-ώρες, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μιλάμε για το απόλυτο λάιβ, που είχε τα πάντα, μα πάνω απ' όλα έιχε αυτό που σε κάνει να θες να πιάσεις τον διπλανό σου και να τραγουδάτε εν χωρώ. Όπως και έγινε στο burnt reynolds, που κατέβηκε ο greaves στον κόσμο και έγιναν όλοι ένα κουβάρι. Μέχρι και moshpit είδαμε και stage diving.
Δεν περιγράφω άλλο, εδώ το bootleg, εδώ και το setlist:
Ένα παράπονο να εκφράσω. Βαγγέλα, που πάντα είμαστε στο μαγαζί σου, πάντα πληρώνουμε το εισιτηριάκι μας και πίνουμε το νερό που δίνεις για μπύρα χωρίς να λέμε τίποτα, όταν έχεις στο μαγαζί σου μια τέτοια συγκροτηματάρα, που παίζει ήδη 2 ώρες, και εσύ τους λες να το κόψουν για να το κάνεις το μαγαζί ντίσκο, ε, κατευθείαν γίνεσαι για τον πούτσο στα μάτια μου. Καταλαβαίνω ότι τα ραδίκια που μαζεύεις κάθε παρασκευή και κωλοχτυπιούνται σου αφήνουν λεφτά, αλλά λίγος σεβασμός και σε αυτούς που πληρώνουν εισιτήριο για να δουν μια μπάντα που φιλοξενείς.
Με το πέρας της συναυλίας ανεβήκαμε στο club του 8Ο, που θα έπαιζε μουσική ο Πάτροκλος, η Νίκη έσβησε το κεράκι της τούρτας γενεθλίων, και επιστρέψαμε σπίτι μουρμουρίζοντας:ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωω...
:crippled black phoenix - the heart of every country (thessaloniki, greece [09.03.12])
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Οι crippled black phoenix στο eightball. Το οποίο eightball το γράφω τόσο συχνά τελευταία που από εδώ και στο εξής θα αναφέρομαι σε αυτό ως 8O. Η χαρά μεγάλη, και η ανυπομονησία έντονη. Τα νέα από την αθήνα ότι παίξανε κοντά 3 ώρες το προηγούμενο βράδυ, κάνανε την προσμονή ακόμα πιο μεγάλη.
Ξεκίνημα με τους συμπαθητικούς tuber, που αν δεν υπήρχαν τα loopers, ο κιθαρίστας τους θα έπρεπε να κάνει κωλοτούμπερ για να παίξει όλα αυτά που έπαιζε. Καλοί, με τα κλασικά ήσυχα/ δυνατά/ ήσυχα περάσματα, και με τα χτίζω, χτίζω, χτίζω... Για μισή ώρα ήταν καλοί και κούνησαν μερικά κεφάλια...
Και μετά... και μετά η μπάντα που σε λίγο θα την έχω δει πιο πολλές φορές από οποιαδήποτε άλλη χωρίς να το θέλω. Οι sleepstream. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση, και να πω στο μέλος της μπάντας, η φίλο κάποιου της μπάντας, η γκόμενα, η μπαμπά, μαμά, παππού, γιαγιά, θείο, θεία, ότι ήταν τέλος πάντων, που μου άφησε comment σε προηγούμενο ποστ επειδή τους έκραζα, να σταματήσει να διαβάζει, γιατί πάλι θα μου γράφει μαλακίες.
Λοιπόν, τα παιδιά όπως είχα πει είναι μια χαρά, και πολύ ωραία μουσική έχουν, και την αποδίδουν εξαιρετικά. Μονό που ΔΕΝ είναι για λάιβ. Είναι τόσο υποτονικοί, που δεν κατάφεραν να κερδίσουν το ενδιαφέρον κανενός. Παντού πηγαδάκια είχαν σχηματιστεί, και το μπούρου μπούρου πήγαινε σύννεφο. Δε ξέρω αν φταίει το ότι ήταν κάπως χαμηλά, αλλά ξαναλέω, για το σπίτι με ακουστικά είναι εξαιρετικοί. Όχι για λάιβ. Όχι.
Και φτάνουμε στην ονείρωξη. Τα νέα αλλαγής του τόσο χαρακτηριστικού για το ύφος τους τραγουδιστή προκάλεσαν μια αγωνία για το τι θα ακούγαμε. Σε αυτό συνετέλεσε και η εικόνα του νέου, που όταν τον είδα μου θύμισε πιο πολύ φλώρο θαμώνα gay bar, παρά τραγουδιστή ροκ μπάντας. Τέσπα. Και μετά άρχισαν να παίζουν.
Η υπνηλία από τους sleepstream, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό μου για τους cbp με έκαναν να ξεχάσω να γράφω με το recorder. Ευτυχώς μου το θύμισε ο μύξας στα μισά του πρώτου τραγουδιού.
Και τί να πρωτοπώ για τους cbp. Παίξανε τόσο όμορφα, τόσο πωρωμένα, τόσο δεμένα, που σου ρίχνανε τα σαγόνια στα πατώματα. Ο ήχος είχε κάποια θεματάκια, κυρίως με τα φωνητικά να είναι λίγο θαμμένα, και τα πλήκτρα κάπως πίσω ώρες-ώρες, αλλά ποιος νοιάζεται;
Μιλάμε για το απόλυτο λάιβ, που είχε τα πάντα, μα πάνω απ' όλα έιχε αυτό που σε κάνει να θες να πιάσεις τον διπλανό σου και να τραγουδάτε εν χωρώ. Όπως και έγινε στο burnt reynolds, που κατέβηκε ο greaves στον κόσμο και έγιναν όλοι ένα κουβάρι. Μέχρι και moshpit είδαμε και stage diving.
Δεν περιγράφω άλλο, εδώ το bootleg, εδώ και το setlist:
Με το πέρας της συναυλίας ανεβήκαμε στο club του 8Ο, που θα έπαιζε μουσική ο Πάτροκλος, η Νίκη έσβησε το κεράκι της τούρτας γενεθλίων, και επιστρέψαμε σπίτι μουρμουρίζοντας:ωωωω, ω ω ω ω ω ωωωωωω...
:crippled black phoenix - the heart of every country (thessaloniki, greece [09.03.12])
20120206
New Battles @ eightball!
Ο σκοπός ήταν να πάω στη συναυλία των 2l8 στη Δράμα την παρασκευή, και το σάββατο να κατηφορίσω στο eightball. Μια μαλακία το πρωί της παρασκευής μου κόστισε ένα τρακάρισμα, 1500€, και την αδυναμία να πάω Δράμα, μιας που στο αμάξι του Βοζίκη θα έμπαινε ή εγώ ή ο ενισχυτής μου, που θα χρησιμοποιούσαν για να παίξουν. Προτιμήθηκε ο ενισχυτής. Νομίζω υπήρχε καλός λόγος.
Το Σάββατο λοιπόν, με τον Μύξα στο τιμόνι, κάθοδος στη Θεσ/νίκη, και αναμονή για το λάιβ.
Ευχάριστη έκπληξη! Ο ενισχυτής μου όχι μόνο χρησιμοποιήθηκε στη Δράμα το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήταν και πάνω στο τιμημένο σανίδι του eightball!!!
Άντε, κάποια στιγμή να ανέβω κι εγώ μαζί του. Μουαχαχα!
Κόσμος όχι πολύς στην αρχή, όλοι ξέραν περίπου τί ώρα θα έβγαινα οι 2l8, και σαν καλές βεντέτες δεν ήρθαν να δουν το support. Mind the trap, από τα Τρίκαλα. Καλοί. Αυτό. Κιθάρες που πότε θέλανε, πότε δε μπορούσαν, εναλλακτικά τραγουδάκια, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς και να κουράζουν όμως. Σε γενικές γραμμές ήταν μια χαρά.
Και μετά από λίγη αναμονή, οι καινούριοι 2l8 στο σανίδι. Για πότε γέμισε ξαφνικά το μαγαζί χαμπάρι δε πήρα. Λες και όλοι περίμεναν απ' έξω να τελειώσει το support. Και μετά ο χαμός. Για σχεδόν 2 ώρες οι 2l8 γάμησαν και έσπειραν, με οπλοστάσιο τα τραγούδια του new battles, που όπως και να το κάνουμε είναι πολύ πιο συναυλιακά από αυτά του he & she. Πολλά κέφια από τη μπάντα, πολλά κέφια από τον κόσμο, και νομίζω κανένας παραπονεμένος από την εμφάνιση που χαρακτηρίστηκε από πολύ καλό ήχο και εξαιρετική απόδοση των τραγουδιών, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά.
Η νέα ενσάρκωση των 2l8 είναι μια πραγματικά ΡΟΚ εκδοχή, που αφήνει χώρο στις κιθάρες, χωρίς να τον παίρνει από τα υπόλοιπα όργανα όπως παλιότερα. Σέτλιστ:
Και γενικά ήταν υπέροχα. Bootleg εδώ.
Υπέροχη στιγμή η αρχή του encore, όταν και βγήκε μόνος ο Κ. για το don't follow me.
Τελικό συμπέρασμα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικό.
Αν και ακούω τα περισσότερα τραγούδια του new battles εδω και 2 χρόνια, μερικά από αυτά από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν, αν και είχα όλο τον δίσκο έστω σε demo μορφή μήνες πριν κυκλοφορήσει, όσο έκπληξη ήταν η τελική του μορφή, άλλο τόσο ήταν η απόδοση του ζωντανά. Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν για να παίζονται ζωντανά, και γι' αυτό λειτούργησαν τόσο καλά, που άφησαν τους πάντες με ένα χαμόγελο μετά το τέλος της συναυλίας.
Άντε ξανά και γρήγορα.
:2l8 - to calm our brothers fears (eightball, thessaloniki [4.02.12])
Το Σάββατο λοιπόν, με τον Μύξα στο τιμόνι, κάθοδος στη Θεσ/νίκη, και αναμονή για το λάιβ.
Ευχάριστη έκπληξη! Ο ενισχυτής μου όχι μόνο χρησιμοποιήθηκε στη Δράμα το προηγούμενο βράδυ, αλλά ήταν και πάνω στο τιμημένο σανίδι του eightball!!!
Άντε, κάποια στιγμή να ανέβω κι εγώ μαζί του. Μουαχαχα!
Κόσμος όχι πολύς στην αρχή, όλοι ξέραν περίπου τί ώρα θα έβγαινα οι 2l8, και σαν καλές βεντέτες δεν ήρθαν να δουν το support. Mind the trap, από τα Τρίκαλα. Καλοί. Αυτό. Κιθάρες που πότε θέλανε, πότε δε μπορούσαν, εναλλακτικά τραγουδάκια, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς και να κουράζουν όμως. Σε γενικές γραμμές ήταν μια χαρά.
Και μετά από λίγη αναμονή, οι καινούριοι 2l8 στο σανίδι. Για πότε γέμισε ξαφνικά το μαγαζί χαμπάρι δε πήρα. Λες και όλοι περίμεναν απ' έξω να τελειώσει το support. Και μετά ο χαμός. Για σχεδόν 2 ώρες οι 2l8 γάμησαν και έσπειραν, με οπλοστάσιο τα τραγούδια του new battles, που όπως και να το κάνουμε είναι πολύ πιο συναυλιακά από αυτά του he & she. Πολλά κέφια από τη μπάντα, πολλά κέφια από τον κόσμο, και νομίζω κανένας παραπονεμένος από την εμφάνιση που χαρακτηρίστηκε από πολύ καλό ήχο και εξαιρετική απόδοση των τραγουδιών, τόσο ηχητικά όσο και οπτικά.
Η νέα ενσάρκωση των 2l8 είναι μια πραγματικά ΡΟΚ εκδοχή, που αφήνει χώρο στις κιθάρες, χωρίς να τον παίρνει από τα υπόλοιπα όργανα όπως παλιότερα. Σέτλιστ:
Και γενικά ήταν υπέροχα. Bootleg εδώ.
Υπέροχη στιγμή η αρχή του encore, όταν και βγήκε μόνος ο Κ. για το don't follow me.
Τελικό συμπέρασμα, όσο γίνεται πιο αντικειμενικό.
Αν και ακούω τα περισσότερα τραγούδια του new battles εδω και 2 χρόνια, μερικά από αυτά από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν, αν και είχα όλο τον δίσκο έστω σε demo μορφή μήνες πριν κυκλοφορήσει, όσο έκπληξη ήταν η τελική του μορφή, άλλο τόσο ήταν η απόδοση του ζωντανά. Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν για να παίζονται ζωντανά, και γι' αυτό λειτούργησαν τόσο καλά, που άφησαν τους πάντες με ένα χαμόγελο μετά το τέλος της συναυλίας.
Άντε ξανά και γρήγορα.
:2l8 - to calm our brothers fears (eightball, thessaloniki [4.02.12])
20120130
Υπεραστικό.
Συναυλιών συνέχεια. Μετά από του θεούληδες (τί πάει να πει ποιους θεούληδες), σειρά είχαν οι Γερμανοί long distance calling. Με πολύ φτηνό εισιτήριο -12€- 3 μπάντες στον πάντα φιλόξενο αλλά άθλιο 8ball. Τη βραδιά άνοιξαν οι Αθηναίοι πιτσιρικάδες we.own.the.sky, που παίξανε εξαιρετικά, και γενικά αφήσαν τις καλύτερες εντυπώσεις. Σύντομα full length όπως μου είπαν 2 από τους 3 κιθαρίστες. Με τον τρίτο δε μίλησα, αλλά πιστεύω τα ίδια θα μου έλεγε.
Merchandise time, τσίμπησα το cd των sleepstream, και μια μπλούζα long distance calling που μου βγήκε μπλε.
Σκυτάλη στους Θεσσαλονικείς sleepstream. Όμορφοι ήχοι, κλασικές ποστ ροκ μανιέρες, τίποτα εξωφρενικό. Πιστεύω ότι λειτουργούν καλύτερα σπίτι με τα ακουστικά, παρά live. Όντας Θεσσαλονικείς είχαν το δικό τους fan base το οποίο και εγκατέλειψε το 8ball με το πέρας της εμφάνισης τους. Μια λέξη. Ντροπή. Σε παίρνουν οι άλλοι να ανοίξεις και εσύ μόλις τελειώνεις την κοπάνας; Συγκριτικά με τους we,own.the.sky που ταρακούνησαν το 8ball εμφανώς κατώτεροι.
Και μετά οι γερμανοί ποστ ροκάδες που δε θέλουν να τους χαρακτηρίζουν έτσι, αλλά πως να το κάνουμε, η μουσική τους είναι ότι πιο κοντά σε pelican έχω ακούσει, χωρίς τα πολλά ατμοσφαιρικά περάσματα των τελευταίων. Τα είπα και με τον ένα κιθαρίστα τους καθώς συγκατουρούσαμε. Καλό παιδί.
Στα της εμφάνισης τώρα, κανένα κεφάλι δεν έμεινε ακούνητο, μας πήραν και μας σήκωσαν. Με τα ριφ να πέφτουν βροχή, τα γερμανάκια είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα στην πιάτσα αυτή την εποχή. Για του λόγου το αληθές, τσιμπήστε και το bootleg εδώ.
Και φύγαμε όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...
Και αν νόμιζες ρε Μύξα ότι δε θα ασχοληθώ με την περίπτωση σου, είσαι γελασμένος.
Έτσι μου εμφανίστηκε το Σάββατο το πρωί...
Ξεκίνησε να ξυρίζει μόνος το κεφάλι, και δεν έφτανε πίσω οπότε ήρθε σε εμένα να τον τελειώσω. Και έκανα καλή δουλειά:
Και αυτά από αυτό το Σ/Κ. Τα λέμε το αργότερο την άλλη βδομάδα με τις εντυπώσεις από τις συναυλίες 2l8 σε Δράμα και 8ball.
:3epkano - sunrise for sophie (hans the reluctant wolf juggler)
Merchandise time, τσίμπησα το cd των sleepstream, και μια μπλούζα long distance calling που μου βγήκε μπλε.
Σκυτάλη στους Θεσσαλονικείς sleepstream. Όμορφοι ήχοι, κλασικές ποστ ροκ μανιέρες, τίποτα εξωφρενικό. Πιστεύω ότι λειτουργούν καλύτερα σπίτι με τα ακουστικά, παρά live. Όντας Θεσσαλονικείς είχαν το δικό τους fan base το οποίο και εγκατέλειψε το 8ball με το πέρας της εμφάνισης τους. Μια λέξη. Ντροπή. Σε παίρνουν οι άλλοι να ανοίξεις και εσύ μόλις τελειώνεις την κοπάνας; Συγκριτικά με τους we,own.the.sky που ταρακούνησαν το 8ball εμφανώς κατώτεροι.
Και μετά οι γερμανοί ποστ ροκάδες που δε θέλουν να τους χαρακτηρίζουν έτσι, αλλά πως να το κάνουμε, η μουσική τους είναι ότι πιο κοντά σε pelican έχω ακούσει, χωρίς τα πολλά ατμοσφαιρικά περάσματα των τελευταίων. Τα είπα και με τον ένα κιθαρίστα τους καθώς συγκατουρούσαμε. Καλό παιδί.
Στα της εμφάνισης τώρα, κανένα κεφάλι δεν έμεινε ακούνητο, μας πήραν και μας σήκωσαν. Με τα ριφ να πέφτουν βροχή, τα γερμανάκια είναι από τα καλύτερα συγκροτήματα στην πιάτσα αυτή την εποχή. Για του λόγου το αληθές, τσιμπήστε και το bootleg εδώ.
Και φύγαμε όλοι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι...
Και αν νόμιζες ρε Μύξα ότι δε θα ασχοληθώ με την περίπτωση σου, είσαι γελασμένος.
Έτσι μου εμφανίστηκε το Σάββατο το πρωί...
Ξεκίνησε να ξυρίζει μόνος το κεφάλι, και δεν έφτανε πίσω οπότε ήρθε σε εμένα να τον τελειώσω. Και έκανα καλή δουλειά:
Και αυτά από αυτό το Σ/Κ. Τα λέμε το αργότερο την άλλη βδομάδα με τις εντυπώσεις από τις συναυλίες 2l8 σε Δράμα και 8ball.
:3epkano - sunrise for sophie (hans the reluctant wolf juggler)
Φαίδρα!
Ήμουν έξω από το 8ball όταν μου είπε η μάνα μου ότι πέθανε η Φαίδρα.
Η Φαίδρα ήταν ένα σκυλί που βρήκα στην εξώπορτα του σπιτιού μου τον Γενάρη του 2002. Η μάνα της της είχε γεννήσει λίγο παραπέρα από το σπίτι μου, κι αυτή ξεστράτισε μέσα στα χιόνια και βρέθηκε στην αυλή μου.
Και πως μπορούσα να αρνηθώ καταφύγιο σε αυτό το μούτρο; Με κοιτούσε και ήταν σαν να μου έλεγε "σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια".
Ε; Γινόταν να μην την πάρουμε;
Και έτσι λοιπό η Φαίδρα έγινε το σκυλί μας, μεγάλωσε, γεννοβολούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιζε, έκανε κάτι γαμάτα 360 στον αέρα από τη χαρά της όταν σε έβλεπε, και πάντα κουνούσε την ουρά της... Μια φορά, είχε μεθύσει κιόλας. Ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα την πότισαν, αλλά είχε γυρίσει σπίτι σέρνοντας το κεφάλι... Πάνω από όλα η Φαίδρα απολάμβανε να ανεβαίνει στη σκεπή από το σπιτάκι της και να λιάζεται.
Όταν πήρα τον ulver, έπαψα να της δίνω και πολύ σημασία, και αυτή άρχισε να το σκάει, να σπάει αλυσίδες και καραμπίνερ, και να κάνει τη ζωή της! Είχε βρει ένα κολπάκι και άνοιγε το καραμπίνερ κάπως.
Τώρα τελευταία δεν ήταν όπως παλιά, δεν γάβγιζε τους πάντες, δε χοροπηδούσε, και γενικά δεν φαινόταν ορεξάτη. Είχε γίνει και 10 ετών! Και μάλλον η ηλικία σε συνδυασμό με το κοντό της τρίχωμα την άφησαν παγωμένη το πρωί του σαββάτου.
Αντίο λοιπόν Φαιδρούλα, ήσουν το μακροβιότερο σκυλί που είχα. Και το πιο αστείο!
:3epkano - fireworks (hans the reluctant wolf juggler)
Η Φαίδρα ήταν ένα σκυλί που βρήκα στην εξώπορτα του σπιτιού μου τον Γενάρη του 2002. Η μάνα της της είχε γεννήσει λίγο παραπέρα από το σπίτι μου, κι αυτή ξεστράτισε μέσα στα χιόνια και βρέθηκε στην αυλή μου.
Και πως μπορούσα να αρνηθώ καταφύγιο σε αυτό το μούτρο; Με κοιτούσε και ήταν σαν να μου έλεγε "σε παρακαλώ, χρειάζομαι βοήθεια".
Ε; Γινόταν να μην την πάρουμε;
Και έτσι λοιπό η Φαίδρα έγινε το σκυλί μας, μεγάλωσε, γεννοβολούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έπαιζε, έκανε κάτι γαμάτα 360 στον αέρα από τη χαρά της όταν σε έβλεπε, και πάντα κουνούσε την ουρά της... Μια φορά, είχε μεθύσει κιόλας. Ποιος ξέρει ποια μαλακισμένα την πότισαν, αλλά είχε γυρίσει σπίτι σέρνοντας το κεφάλι... Πάνω από όλα η Φαίδρα απολάμβανε να ανεβαίνει στη σκεπή από το σπιτάκι της και να λιάζεται.
Όταν πήρα τον ulver, έπαψα να της δίνω και πολύ σημασία, και αυτή άρχισε να το σκάει, να σπάει αλυσίδες και καραμπίνερ, και να κάνει τη ζωή της! Είχε βρει ένα κολπάκι και άνοιγε το καραμπίνερ κάπως.
Τώρα τελευταία δεν ήταν όπως παλιά, δεν γάβγιζε τους πάντες, δε χοροπηδούσε, και γενικά δεν φαινόταν ορεξάτη. Είχε γίνει και 10 ετών! Και μάλλον η ηλικία σε συνδυασμό με το κοντό της τρίχωμα την άφησαν παγωμένη το πρωί του σαββάτου.
Αντίο λοιπόν Φαιδρούλα, ήσουν το μακροβιότερο σκυλί που είχα. Και το πιο αστείο!
:3epkano - fireworks (hans the reluctant wolf juggler)
20120121
Όταν συνάντησα την πάτυ...
...το ίδιο συναίσθημα πρέπει να είχαν τα κοριτσάκια που συναντούσαν την πάτυ με αυτό που είχα εγώ χθες το βράδυ. Συναυλία MOGWAI. Ναι. Πως και πως την περίμενα αυτή τη μέρα.
Την αρχή κάνανε οι Γάλλοι kwoon, οι οποίοι αν και συμπαθητικοί, δεν ήταν να σκίζεις και το καλσόν σου. Άλλωστε, όλοι περίμεναν τους θεούληδες...
Οι οποίοι έσκασαν στην μάπα μας στις 10.30.
Με αυτό το σέτλιστ:
2. Να μου δώσει το setlist μετά το τέλος της συναυλίας, πράγμα που έκανε:
3. Να κανονίσει να συναντήσω τη μπάντα και να μου υπογράψουν το mogwai big muff π πετάλι μου.
ΧΑ!
Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιήθηκαν. Σε λεπτομέρειες τώρα, όλα κύλησαν ομαλότατα και συναρπαστικά, κάποιο τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε το 2 rights, οι εντάσεις ήταν πραγματικά εκκωφαντικές, και οι θεούληδες εξαιρετικοί. Με το τέλος της συναυλίας, υπενθύμισα στον ηχολήπτη τις χάρες που ζήτησα νωρίτερα, μου έδωσε το σέτλιστ, έβγαλε φωτογραφία το mogwai young team τατού μου, και μου είπε να περιμένω να ρωτήσει τη μπάντα αν μπορώ να πάω να τους συναντήσω backstage. Μισό τσιγάρο αργότερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Κυνηγώντας τον από πίσω στα ενδότερα του block 33 αισθανόμουν όπως είπα νωρίτερα, λες και ήμουν 8 και με πήγαιναν στην πάτυ. Με το που φτάσαμε στους θεούληδες, έμεινα μαλάκας με το πόσο χαλαροί και προσγειωμένοι είναι όλοι τους. Χειραψίες, αστειάκια, σχόλια, όλα με χαμόγελα και ευγένεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Εγώ ήμουν και λίγο (πολύ) σκαλωμένος, και πιθανότατα να τους φάνηκα καθυστερημένος, αλλά δε με νοιάζει. Ήμουν backstage με τους mogwai. Καλά που ήταν ψύχραιμη η Νίκη, και υπέγραψαν το πεταλάκι, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μόνο τον Martin δε γνώρισα, γιατί μάζευε τα ντραμς του. Ο εξαιρετικός ηχολήπτης μας έβγαλε και φωτό:
Αριστερά προς δεξιά: Εγώ, Stuart, Barry, Dominic, Νίκη.
Εντάξει, είμαι εγώ χοντρός, αλλά ο Stuart είναι μια σταλιά, δε θέλω κακεντρεχή σχόλια.
Και μετά τη φωτό έσκασε μύτη και ο John, που ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μας αποφύγει για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι του, ήρθε και μου είπε: Hello, i'm John. Σώπα. Λες και δε σε έχω δει χιλιάδες φορές σε βιντεάκια, φωτό, λες και δε σε προσκύνησα (καλά, όχι όσο τον Stuart). Και αφού είπαμε μερικές κουβέντες ακόμα, τους ευχαρίστησα και βγήκαμε έξω.
Και ήταν σαν να είχα πάρει lsd.
Μπορεί και καλύτερα.
:silence
Την αρχή κάνανε οι Γάλλοι kwoon, οι οποίοι αν και συμπαθητικοί, δεν ήταν να σκίζεις και το καλσόν σου. Άλλωστε, όλοι περίμεναν τους θεούληδες...
Οι οποίοι έσκασαν στην μάπα μας στις 10.30.
Με αυτό το σέτλιστ:
Πιο πριν είχα μιλήσει με τον ηχολήπτη τους και του είχα ζητήσει:
1. Να γράψω τη συναυλία με το recorder μου, πράγμα που αρνήθηκε -νομίζω ότι κατάλαβε ότι ήθελα να πάρω ήχο από την κονσόλα- αλλά εγώ παρ' όλα αυτά το έκανα. Εδώ το bootleg.2. Να μου δώσει το setlist μετά το τέλος της συναυλίας, πράγμα που έκανε:
3. Να κανονίσει να συναντήσω τη μπάντα και να μου υπογράψουν το mogwai big muff π πετάλι μου.
ΧΑ!
Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιήθηκαν. Σε λεπτομέρειες τώρα, όλα κύλησαν ομαλότατα και συναρπαστικά, κάποιο τεχνικό πρόβλημα μας στέρησε το 2 rights, οι εντάσεις ήταν πραγματικά εκκωφαντικές, και οι θεούληδες εξαιρετικοί. Με το τέλος της συναυλίας, υπενθύμισα στον ηχολήπτη τις χάρες που ζήτησα νωρίτερα, μου έδωσε το σέτλιστ, έβγαλε φωτογραφία το mogwai young team τατού μου, και μου είπε να περιμένω να ρωτήσει τη μπάντα αν μπορώ να πάω να τους συναντήσω backstage. Μισό τσιγάρο αργότερα μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Κυνηγώντας τον από πίσω στα ενδότερα του block 33 αισθανόμουν όπως είπα νωρίτερα, λες και ήμουν 8 και με πήγαιναν στην πάτυ. Με το που φτάσαμε στους θεούληδες, έμεινα μαλάκας με το πόσο χαλαροί και προσγειωμένοι είναι όλοι τους. Χειραψίες, αστειάκια, σχόλια, όλα με χαμόγελα και ευγένεια, χωρίς ίχνος έπαρσης. Εγώ ήμουν και λίγο (πολύ) σκαλωμένος, και πιθανότατα να τους φάνηκα καθυστερημένος, αλλά δε με νοιάζει. Ήμουν backstage με τους mogwai. Καλά που ήταν ψύχραιμη η Νίκη, και υπέγραψαν το πεταλάκι, αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμουν με ένα ηλίθιο χαμόγελο. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Μόνο τον Martin δε γνώρισα, γιατί μάζευε τα ντραμς του. Ο εξαιρετικός ηχολήπτης μας έβγαλε και φωτό:
Αριστερά προς δεξιά: Εγώ, Stuart, Barry, Dominic, Νίκη.
Εντάξει, είμαι εγώ χοντρός, αλλά ο Stuart είναι μια σταλιά, δε θέλω κακεντρεχή σχόλια.
Και μετά τη φωτό έσκασε μύτη και ο John, που ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να μας αποφύγει για να ησυχάσει λίγο το κεφάλι του, ήρθε και μου είπε: Hello, i'm John. Σώπα. Λες και δε σε έχω δει χιλιάδες φορές σε βιντεάκια, φωτό, λες και δε σε προσκύνησα (καλά, όχι όσο τον Stuart). Και αφού είπαμε μερικές κουβέντες ακόμα, τους ευχαρίστησα και βγήκαμε έξω.
Και ήταν σαν να είχα πάρει lsd.
Μπορεί και καλύτερα.
:silence
20120101
2012 Σκατούλες...
Και ναι, είχα καιρό να κάνω πρωτοχρονιά μόνος.
Δε με πειράζει, παρέα με ένα τσιγάρο, μια ζεστή σοκολάτα και το as true as troilus θα καλωσορίσω κάτι τόσο ανούσιο, που δε ξέρω γιατί το χρησιμοποιούμε ακόμα. Είναι μάλλον όλες αυτές οι βλακώδεις αντιλήψεις ότι γυρνάει μια σελίδα στη ζωή μας, αύριο θα ξυπνήσουμε καλύτεροι, υγιέστεροι, ομορφότεροι, πλουσιότεροι, ενώ ουσιαστικά ισχύει το "βόδι ξάπλωσες, βόδι θα σηκωθείς". Όπως κι αν έχει, μιας που αλλάζουμε τα ημερολόγια, να ευχηθώ καλή χρονιά.
Και μη ξεχνιόμαστε, φάτε σκατά.
:farewell poetry - as true as troilus (hoping for the invisible to ignite)
Δε με πειράζει, παρέα με ένα τσιγάρο, μια ζεστή σοκολάτα και το as true as troilus θα καλωσορίσω κάτι τόσο ανούσιο, που δε ξέρω γιατί το χρησιμοποιούμε ακόμα. Είναι μάλλον όλες αυτές οι βλακώδεις αντιλήψεις ότι γυρνάει μια σελίδα στη ζωή μας, αύριο θα ξυπνήσουμε καλύτεροι, υγιέστεροι, ομορφότεροι, πλουσιότεροι, ενώ ουσιαστικά ισχύει το "βόδι ξάπλωσες, βόδι θα σηκωθείς". Όπως κι αν έχει, μιας που αλλάζουμε τα ημερολόγια, να ευχηθώ καλή χρονιά.
Και μη ξεχνιόμαστε, φάτε σκατά.
:farewell poetry - as true as troilus (hoping for the invisible to ignite)
20111231
Πάρε πράγμα, πάρε να έχεις...
Χελόου!
Πάει καιρός, οπότε το επόμενο ποστ θα είναι μεγάλο, με πολλές φωτογραφίες και ακόμα πιο πολλές ανούσιες ιστορίες.
Πάμε λοιπόν.
Κατ' αρχάς, να μη ξεχάσω να αναφερθώ σε ένα από τα καλύτερα δώρο που πήρα το 2011, ένα star wars σκάκι από τις αδερφές της Νίκης.
Γαμώ, ε;
Η μόνη μαλακία είναι ότι από τη μεριά των sith (μαύρων) βασίλισσα είναι ο...
Darth vader. Καλά ρε είναι δυνατόν; Ο Darth;
Τέσπα.
Κυκλοφόρησε επιτέλους και το καινούριο 2l8. Δε το περίμενα καιρό, γιατί έχει κανένα χρόνο που το ακούω, και έχω ακούσει ντέμο του σε διάφορες παραλλαγές, αλλά το τελικό cd αξίζει, και με έκανε να το ξαναβάλω στο ριπίτ. Δίσκος της χρονιάς. Χαλαρά. Στο πλάι έχει λινκ να πάτε στο σάιτ να το αγοράσετε. Αξίζει. Και να πάρετε και το unreleased, demos & live at patras, που επιμελήθηκα εγώ και μου βγήκε και ο κώλος.
Που μας οδηγεί στις 11.11.11 που έγινε και το release party στο residents, και περάσαμε πολύ καλά, και βγάλαμε και φωτό στις 11.11.
Βέβαια μετά μου έβαλε χέρι ένας κακός κρητικός...
Αμάν πια... Ασυγκράτητοι.
Και πάμε στις 12.11.11, που στο υπόγειο του coo είχαμε την πρώτη ζωντανή απόδοση των κομματιών του νέου δίσκου. Ο χώρος ήταν λίγο μαλακία, το καλό ήταν ότι ήταν byob, και γενικά μια χαρά. Ακολουθεί μια σειρά φωτογραφιών...
Ο Μύξας εξασκεί την τέχνη του.
Ναι, ναι Guinness special 2l8 edition.
Ο Ζίκης με το φαν κλαμπ!
Και αφού έχασα του midas fall από μαλακία μια βδομάδα μετά -να 'ναι καλά ο Μύξας που πήγε και μου πήρε το bundle- φτάνουμε στα...
Τριακοστά μου γενέθλια!
Μα τι χαρά! Τι ενθουσιασμός Τι χαμός...
Ούτε να εμφανιστώ δεν ήθελα.
Κάναμε και πρόβα τζενεράλε με τον Μύξα για...
Τα ΣΙΟΥΣΙΟΥΛΙΝΑΔΙΚΑ!
Με τον ντράμερ στον στρατό και τον Πάνκο στα χαμένα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το ακουστικό side project "παρασάγγες" και να εμφανιστούμε στην πρώτη, στο klik cafe. Η πρώτη φορά κύλησε κάπως κουμπωμένα:
Αλλά τη δεύτερη φορά έγινε χαμός!
Είχαμε και support, ο norme, πολύ καλός, αλλά να, το θέμα είναι ότι είναι... ραπάς. Άσχετο. Η βραδιά ξεκίνησε και πάλι ομαλά:
Μετά ήρθε ο φίλος μου ο Γιάννης που είχα να τον δω 5-6 χρόνια, και ήταν ο πρώτος μου κιθαροπάρτνερ:
Ο οποίος έφερε έναν φίλο του μαζί και διώξαμε τον Μύξα:
Βέβαια μετά ξαναήρθε, ήρθε όμως και ο Βελίκης, οπότε καταλήξαμε κάπως έτσι:
Και στη συνέχεια χωρίς καμία συμμετοχή:
Είχαν τον χαβαλέ τους αυτές οι στιγμές. Συνεχίσαμε με μια ξεχειλωμένη εφτάλεπτη εκτέλεση του walk on the wild side του lou reed:
Και μετά όλα επανήλθαν στα νορμάλ, ήρθε και ο Μύξας στη θέση του, και η βραδιά τελείωσε με το sober στις 6+ το πρωί. Μια χαρά.
Χριστούγεννα και λοιπές ηλίθιες τραγοπαπάδικες γιορτές μετά, με απαξάπαντες στην Θεσ/νίκη. Την παραμονή ο Χ.Ο. ήταν κουρασμένος οπότε μείναμε μέσα, αλλά τα χριστούγεννα αφού σκάσαμε στο φαΐ, καφέδες, πήγαμε μια βόλτα από το amsterdam για μπύρες, και καταλήξαμε στο καζίνο. Ότι να 'ναι. Να και μια φωτό την ώρα που ο Μύξας πιάνει νούμερο στη ρουλέτα:
Και η κωλοχωρίστρα του Μύξα είναι ότι πρέπει για να αποχαιρετίσουμε το 2011, που πολύ μαλακία χρονιά ήταν. Αυτά. Ραντεβού στις ζίρο χάντρεντ άουερς που λένε και οι μαρίνς, για το πρώτο ποστ της νέας χρονιάς, αφού έχω πυρετό και δε με βλέπω να πηγαίνω πουθενά.
:2l8 - the sun (unreleased & demos)
Πάει καιρός, οπότε το επόμενο ποστ θα είναι μεγάλο, με πολλές φωτογραφίες και ακόμα πιο πολλές ανούσιες ιστορίες.
Πάμε λοιπόν.
Κατ' αρχάς, να μη ξεχάσω να αναφερθώ σε ένα από τα καλύτερα δώρο που πήρα το 2011, ένα star wars σκάκι από τις αδερφές της Νίκης.
Γαμώ, ε;
Η μόνη μαλακία είναι ότι από τη μεριά των sith (μαύρων) βασίλισσα είναι ο...
Darth vader. Καλά ρε είναι δυνατόν; Ο Darth;
Τέσπα.
Κυκλοφόρησε επιτέλους και το καινούριο 2l8. Δε το περίμενα καιρό, γιατί έχει κανένα χρόνο που το ακούω, και έχω ακούσει ντέμο του σε διάφορες παραλλαγές, αλλά το τελικό cd αξίζει, και με έκανε να το ξαναβάλω στο ριπίτ. Δίσκος της χρονιάς. Χαλαρά. Στο πλάι έχει λινκ να πάτε στο σάιτ να το αγοράσετε. Αξίζει. Και να πάρετε και το unreleased, demos & live at patras, που επιμελήθηκα εγώ και μου βγήκε και ο κώλος.
Που μας οδηγεί στις 11.11.11 που έγινε και το release party στο residents, και περάσαμε πολύ καλά, και βγάλαμε και φωτό στις 11.11.
Βέβαια μετά μου έβαλε χέρι ένας κακός κρητικός...
Αμάν πια... Ασυγκράτητοι.
Και πάμε στις 12.11.11, που στο υπόγειο του coo είχαμε την πρώτη ζωντανή απόδοση των κομματιών του νέου δίσκου. Ο χώρος ήταν λίγο μαλακία, το καλό ήταν ότι ήταν byob, και γενικά μια χαρά. Ακολουθεί μια σειρά φωτογραφιών...
Ο Μύξας εξασκεί την τέχνη του.
Ναι, ναι Guinness special 2l8 edition.
Ο Ζίκης με το φαν κλαμπ!
Και αφού έχασα του midas fall από μαλακία μια βδομάδα μετά -να 'ναι καλά ο Μύξας που πήγε και μου πήρε το bundle- φτάνουμε στα...
Τριακοστά μου γενέθλια!
Μα τι χαρά! Τι ενθουσιασμός Τι χαμός...
Ούτε να εμφανιστώ δεν ήθελα.
Κάναμε και πρόβα τζενεράλε με τον Μύξα για...
Τα ΣΙΟΥΣΙΟΥΛΙΝΑΔΙΚΑ!
Με τον ντράμερ στον στρατό και τον Πάνκο στα χαμένα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το ακουστικό side project "παρασάγγες" και να εμφανιστούμε στην πρώτη, στο klik cafe. Η πρώτη φορά κύλησε κάπως κουμπωμένα:
Αλλά τη δεύτερη φορά έγινε χαμός!
Είχαμε και support, ο norme, πολύ καλός, αλλά να, το θέμα είναι ότι είναι... ραπάς. Άσχετο. Η βραδιά ξεκίνησε και πάλι ομαλά:
Μετά ήρθε ο φίλος μου ο Γιάννης που είχα να τον δω 5-6 χρόνια, και ήταν ο πρώτος μου κιθαροπάρτνερ:
Ο οποίος έφερε έναν φίλο του μαζί και διώξαμε τον Μύξα:
Βέβαια μετά ξαναήρθε, ήρθε όμως και ο Βελίκης, οπότε καταλήξαμε κάπως έτσι:
Και στη συνέχεια χωρίς καμία συμμετοχή:
Είχαν τον χαβαλέ τους αυτές οι στιγμές. Συνεχίσαμε με μια ξεχειλωμένη εφτάλεπτη εκτέλεση του walk on the wild side του lou reed:
Και μετά όλα επανήλθαν στα νορμάλ, ήρθε και ο Μύξας στη θέση του, και η βραδιά τελείωσε με το sober στις 6+ το πρωί. Μια χαρά.
Χριστούγεννα και λοιπές ηλίθιες τραγοπαπάδικες γιορτές μετά, με απαξάπαντες στην Θεσ/νίκη. Την παραμονή ο Χ.Ο. ήταν κουρασμένος οπότε μείναμε μέσα, αλλά τα χριστούγεννα αφού σκάσαμε στο φαΐ, καφέδες, πήγαμε μια βόλτα από το amsterdam για μπύρες, και καταλήξαμε στο καζίνο. Ότι να 'ναι. Να και μια φωτό την ώρα που ο Μύξας πιάνει νούμερο στη ρουλέτα:
Και η κωλοχωρίστρα του Μύξα είναι ότι πρέπει για να αποχαιρετίσουμε το 2011, που πολύ μαλακία χρονιά ήταν. Αυτά. Ραντεβού στις ζίρο χάντρεντ άουερς που λένε και οι μαρίνς, για το πρώτο ποστ της νέας χρονιάς, αφού έχω πυρετό και δε με βλέπω να πηγαίνω πουθενά.
:2l8 - the sun (unreleased & demos)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
