20071119
Άραγε απογοήτευσα τις εύθραυστες τουλίπες;
σκέφτομαι το παρελθόν μου το κομματιασμένο
θυμάμαι τις γυναίκες που γνώρισα
ήδη απ' την αρχή
δεν είχαν κουράγιο, δεν είχαν χαρά
είχαν ήδη περάσει άσχημα
με άλλους
άντρες.
με θεωρούσαν μια ακόμα
στάση στην πορεία τους:
μπορεί να ήμουν
μπορεί και να μην ήμουν.
τις γυναίκες τις είχαν
κακομεταχειριστεί κι εκείνες είχαν αναμφίβολα προσθέσει το δικό τους μερίδιο
φαυλότητας στο
μείγμα.
ήταν πάντα
επιφυλακτικές στη αρχή
κι η σχέση ήταν σαν να διάβαζες
παλιά εφημερίδα ξανά και ξανά
(τις στήλες με τις κηδείες ή με τις προσφορές εργασίας)
ή ήταν σαν να άκουγες ένα γνώριμο
τραγούδι
που επέστρεφε στη μνήμη κάθε τρεις και λίγο και το ξανατραγουδούσες
μέχρι να εξασθενήσουν η μελωδία και οι
στίχοι.
οι πραγματικές του ανάγκες καλύπτονταν πίσω απ' τους
φόβους τους
κι εγώ πάντα ερχόμουν στη ζωή τους πολύ αργά και με ελάχιστα
να τους προσφέρω.
κι όμως υπήρχαν
σύντομες στιγμές
που η καλοσύνη και το γέλιο
κατέρριπταν τα
εμπόδια
για να διαλυθούν γρήγορα στην
ίδια αναπόφευκτη μαύρη
απελπισία.
άραγε απογοήτευσα αυτές τις εύθραυστες τουλίπες;
δεν μπορώ να πω για καμιά απ' αυτές τις γυναίκες ότι
θα προτιμούσα να μην την είχα γνωρίσει
ότι κι αν λένε εκείνες για 'μένα
τώρα
καθώς σφηνώνονται
στη ζωή των καινούριων τους εραστών.
Ποίημα του Χανκ.
:radiohead-like spinning plates (i might be wrong: live recordings)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου